Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

174Biogramy twórców i kontynuatorów szkół naukowychRafał SZAFRANurodzony w 1932 r. w Warszawie. Absolwent Politechniki Wrocławskiej w 1956 r., dr n.t.– 1968 r., dr hab. – 1986 r. Przebieg pracy: asystent (1956 r.), adiunkt (1968 r.) w KatedrzeElektrowni, od 1968 r. w Instytucie Energoelektryki. W swojej działalności dydaktycznejbył od 1961 r. nieformalnym opiekunem specjalności Elektrownie. Prowadził na wydziale12 różnych wykładów z przedmiotów podstawowych, kierunkowych i specjalnościowych.W zakresie organizacji dydaktyki pełnił wiele funkcji: zastępca kierownika Katedry, Zakładu,Instytutu ds. dydaktyki. Przez trzy kadencje był członkiem Senatu PWr. i wiceprzewodniczącymSenackiej Komisji Dydaktyki. Jest autorem 6 podręczników akademickich. Działalność badawczaobejmuje prace w zakresie modernizacji i optymalizacji eksploatacji układów cieplnych elektrowni oraz elektrociepłowni.Za prace stosowane dla elektrowni Turów i EC Wrocław uzyskał nagrody wdrożeniowe i odznakę:Zasłużony dla Elektrowni Turów. Wyniki prac badawczych zawarł w 63 publikacjach. Przez cztery lata pracowałw przemyśle na stanowisku głównego energetyka oraz przez 4 lata jako członek i przewodniczący rady nadzorczej.Za działalność naukową i dydaktyczną otrzymał liczne nagrody: Ministra Energetyki, Ministra Edukacji Narodowej,nagrodę IV Wydziału Nauk Technicznych PAN oraz odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż KawalerskiOrderu „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrną Odznakę Honorową SEP.Dodatkowe informacje w: Złota Księga Nauk Technicznych 2003, Polski Instytut Biograficzny, Helion 2003.Stanisław SZEWCZUKurodzony w 1913 r. w Prusach k. Lwowa. Absolwent Politechniki Lwowskiej (1938 r.).Uczestnik kampanii wrześniowej. W 1943 r. dociera przez Rumunię, Francję i Hiszpanię doAnglii. Od 1943 r. służy w 304 Dywizjonie Bombowym, po 1945 r. zostaje zatrudniony w StacjiBadawczej Samolotów i Uzbrojenia. W 1947 r. powraca do kraju. W latach 1947–1957 jestdyrektorem Okręgu Technicznej Obsługi Rolnictwa w Gdańsku oraz specjalistą w ZjednoczeniuEnergetycznym. W latach 50. podejmuje pracę na Dolnym Śląsku (NadodrzańskieZakłady Przemysłu Tłuszczowego i Zakłady Silników Elektrycznych w Brzegu). Od 1957 r.jest adiunktem w Katedrze Maszyn Elektrycznych PWr. Stopień dra n.t. uzyskuje w 1962 r., dra hab. w 1968 r.W tym samym roku zostaje powołany na stanowisko docenta. Uczestniczy w rozwoju szkoły naukowej Maszynyelektryczne, szczególnie kierunku Konstrukcje elektromechaniczne. Jest autorem trzech podręczników i skryptóworaz kilkunastu artykułów naukowych. Promotor dwóch doktorów. Odznaczony Medalem Lotniczym,Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej, wyróżniony wieloma nagrodami resortowymii rektora Politechniki Wrocławskiej.Zbigniew SZMORLIŃSKIurodzony w 1930 r. w Warszawie. Absolwent Politechniki Wrocławskiej – 1955 r., dr n.t.– 1962 r., docent – 1971 r. W latach 1951–1952 pracował jako asystent w IEl OW. Od 1953 r.zatrudniony w Katedrze Maszyn Elektrycznych Politechniki Wrocławskiej, od 1971 – nastanowisku docenta w Instytucie Układów Elektromaszynowych. W latach 1969–1979 jestzastępcą dyrektora Instytutu ds. badań i współpracy z przemysłem, w latach 1979–1987– dyrektorem Instytutu. Kierownik Zakładu Badań Maszyn Elektrycznych (1968–1971),kierownik seminarium naukowego Modelowanie Układów Elektromechanicznych (1977–1982), kierownik Zespołu Przemiennikowych Układów Elektromaszynowych (1984 –1990). Zainteresowania naukowe:metody badania maszyn elektrycznych, modelowanie układów przewietrzeniowych i cieplnych. Kierowałzespołem zajmującym się modelowaniem matematycznym przekształtnikowych układów napędowych. Był prekursoremwprowadzania komputerowych technik obliczeniowych do modelowania i badania maszyn i napędówelektrycznych oraz tworzenia odpowiedniej bazy laboratoryjnej w Instytucie. Autor kilkudziesięciu artykułówi referatów naukowych oraz dwóch skryptów dydaktycznych. Promotor pięciu doktorów. Odznaczony ZłotymKrzyżem Zasługi (1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu OdrodzeniaPolski (1988). Wyróżniony wieloma nagrodami rektora Politechniki Wrocławskiej.