Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

98Wybitne osobowości Wydziaługielskie wysłały go do RFN, gdzie sprawdzał niemiecki sprzęt przeciwlotniczy i nawigacyjnyw sektorach brytyjskim, amerykańskim i francuskim.W grudniu 1946 r. po przejściu przez obóz repatriacyjny w Cummock został zaokrętowanyi 8 stycznia 1947 r., po blisko siedmioletniej, ale jakże owocnej tułaczce, wylądowałw Polsce. Około pół roku P.J. Nowacki pracował w Zakładach A-1 w Warszawie, opracowującelementy aparatury rentgenowskiej i stabilizatory napięciowe. Okres od 1 czerwca 1947 r.do 31 marca 1954 r. to znów zupełnie inny charakter pracy: jest szefem działu studiów CentralnegoZarządu Energetyki w Warszawie. Równocześnie jako konstruktor i monter naprawiałturbogeneratory w elektrowniach w Warszawie i Pruszkowie oraz remontował szereg elektrowni.Był odpowiedzialny za opracowanie 3-letniego i 6-letniego planu elektryfikacji Polski.Pierwszy projekt elektryfikacji Polski, pod przewodnictwem inż. J. Podoskiego, został opracowanyw roku 1944 w Oddziale SEP w Wielkiej Brytanii przez zespół: P. Nowacki, W. Szwanderi L. Zienkowski (patrz: Historia elektryki polskiej, t. 2).Zaczyna się okres następny – siedmiu lat pracy dydaktycznej P.J. Nowackiego, jakżecharakterystyczny dla Jego wszechstronności, zdolności i wyczucia realnych potrzeb krajupo latach udręczeń i zniszczeń okupacyjnych. W dniu 1 lipca 1947 przejmuje z rąk prof. draK. Idaszewskiego (a właściwie od jego pierwszego na Politechnice Wrocławskiej doktora n.t.W. Kołka) Katedrę Maszyn Elektrycznych jako kontraktowy profesor nadzwyczajny.Był to zasadniczy okres Jego zainteresowania się maszynami elektrycznymi. ProfesorNowacki, z właściwym sobie darem łatwego nawiązywania kontaktu osobistego ze współpracownikamizorganizował Katedrę, tworząc zespół dydaktyczny, wyposażając laboratoriai inicjując badania naukowe. Zawsze budziły podziw Jego niespożyta energia i nigdy nieopuszczające Go poczucie humoru, które przecież w niełatwych ówczesnych czasach stwarzałoatmosferę spokojnej i wydajnej pracy. W nauczaniu angażował się wielostronnie. Przedewszystkim w wykładzie ogólnym z maszyn elektrycznych. W ciągu dnia wykładał i kierowałkatedrą, nocami pisał skrypt z wykładów. Jego wykłady były porywające, lecz trudne do notowania,np. wykład z Podstaw elektrotechniki dla Wydziału Łączności był cenny dla tych słuchaczy,którzy „podstawy” już znali.Nauczanie traktował prof. Nowacki w sposób przyszłościowy, łącząc je z pracami naukowymi,mającymi zdecydowanie perspektywiczny charakter. Inicjował opracowania teoretyczne,stwarzał koncepcje nowych maszyn i nowych struktur konstrukcyjnych, podejmowałunowocześnienie metod pomiarowych maszyn elektrycznych i ich układów. PrzychodziłoMu to wszystko jak gdyby od niechcenia, gdyż był „mistrzem do wszystkiego”, prawiewe wszystkich dziedzinach elektryki, jak też powiązanych działów fizyki i matematyki. Miałtaki dar sugestywnego przekonywania do nowego problemu, że każda rzecz wydawała sięprawie oczywista.W okresie pracy w Politechnice Wrocławskiej był doradcą technicznym w Fabryce MaszynElektrycznych we Wrocławiu oraz szefem wydziału studiów Centralnego Zarządu Energetyki.Nominację na profesora zwyczajnego Politechniki Wrocławskiej otrzymał 19 stycznia1955 r., a członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk został 19 lipca 1961 r.Pracując jednocześnie w Politechnice Wrocławskiej i Warszawskiej, a we Wrocławiu dodatkowodla Fabryki Maszyn Elektrycznych, Nowacki opracowuje wspólnie z prof. A. Kordeckimi mgr inż. S. Stankiewiczem dwa tomy Atlasu konstrukcji maszyn elektrycznych, uznając,że jest to bardziej potrzebne niż pisanie prac teoretycznych.W ciągu tych siedmiu lat wrocławskich prof. Nowacki wychował kadrę konstruktorówdla Dolmelu oraz ok. 20 doktorów nauk technicznych, którzy weszli do PAN bądź objęli stanowiskaministerialne. Wykłady Profesora obejmowały szeroki wachlarz tematyki: maszynyelektryczne, elektronika przemysłowa, automatyka, elektrotechnika teoretyczna.Dopiero w marcu 1953 r., po powołaniu na kierownika Katedry Elektrotechniki TeoretycznejPolitechniki Warszawskiej prof. Nowacki przenosi się na stałe do Warszawy. Po śmierci