Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

58Doktorzy honoris causaProfesorJerzy Ignacy Skowroński1901–1986Jerzy Ignacy Skowroński urodził się 5 września 1901 r. w Humaniu. W 1919 rokurozpoczął studia na Wydziale Elektrotechnicznym Politechniki Warszawskieji w 1926 r. uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Jeszcze jako student podjął pracę naetacie starszego asystenta w Katedrze Wysokich Napięć.Równocześnie prowadził wykłady z urządzeń elektrycznych w PaństwowejSzkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W 1928 rokuzostał adiunktem, a w 1936 adiunktem stabilizowanym. Pracę doktorską obronił w 1938 r.Okres okupacji uniemożliwił Mu pracę naukową i przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego,dlatego cały wysiłek Profesora był skierowany na działalność dydaktyczną.Realizował akademicki program nauczania jako wykładowca Wyższej Szkoły Technicznej,funkcjonującej w budynkach przedwojennej Szkoły Inżynierskiej. Po wyzwoleniu jako PełnomocnikMinisterstwa Przemysłu i Handlu ds. Energetyki wyjechał z grupą operacyjną na DolnyŚląsk i objął funkcję Dyrektora Naczelnego Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Dolnośląskiego.W 1946 roku Jerzy Ignacy Skowroński powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej.W roku akademickim 1946/1947, a następnie 1949/1950 i 1951/1952 pełnił funkcję dziekanaWydziału Mechaniczno-Elektrotechnicznego (przemianowanego na Wydział Elektryczny).W 1947 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego Katedry Wysokich Napięć PolitechnikiWrocławskiej, a w 1954 r. został mianowany profesorem zwyczajnym.W 1947 roku zorganizował od podstaw Zakład Technologii Materiałoznawstwa Elektrotechnicznegojako oddział resortowego Instytutu Elektrotechniki. Oddział ten, w połączeniuz zespołem pracowników Katedry Wysokich Napięć Politechniki Wrocławskiej (InstytutPodstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii Politechniki Wrocławskiej), stanowił unikatowyw skali kraju zespół naukowy.Profesor Skowroński prowadził interdyscyplinarne badania materiałoznawczo-surowcoweze szczególnym uwzględnieniem możliwości krajowych, zwłaszcza w zakresie szkłai materiałów ceramicznych, tworzyw sztucznych i cieczy izolacyjnych. Zainicjował pracei kierował badaniami nad wykorzystaniem nadprzewodnictwa w elektroenergetyce oraz nadkompatybilnością urządzeń technicznych i środowiska przemysłowego.Ostatnie lata pracy poświęcił zagadnieniom związanym z wprowadzeniem kriotechnikido elektroenergetyki, przyczyniając się do rozwoju we Wrocławiu ośrodka wiodącego w krioelektrotechnice.Wychował dziesiątki samodzielnych pracowników naukowych, doktorów, docentówi profesorów. Osiągnięcia naukowe zespołu, wraz z osobistym wkładem Profesora, tworząwrocławską szkołę materiałoznawstwa elektrycznego i elektrotechnologii. W jej ramach rozwijałysię badania interdyscyplinarne, decydujące o dalszym rozwoju technologii elektrotech-