Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

184Nasi absolwenci na innych uczelniachWładysław KOŁEKurodzony w 1914 r. w Słotwinie k. Brzeska. W 1937 r. ukończył studia i rozpoczął pracę zawodowąw Politechnice Lwowskiej. Stanowisko docenta uzyskał w Lwowskim InstytuciePolitechnicznym (1944–1945). W Politechnice Wrocławskiej zatrudniony na stanowiskuadiunkta już w 1945 r. Doktoryzował się w 1946 r. jako pierwszy na Wydziale. Awansowanyna stanowisko profesora PWr. w 1948 r. Pracował w Katedrze Maszyn Elektrycznych PWr.Równolegle wykładał na Politechnice Śląskiej. W 1953 r. przeniósł się do Akademii Górniczo-Hutniczejw Krakowie, gdzie w 1964 r. został profesorem zwyczajnym.Inicjator powołania Sekcji Maszyn Elektrycznych i Transformatorów Komitetu Elektrotechniki PAN, członekStowarzyszenia Elektryków Polskich (odznaczony Złotą Odznaką), członek wielu komitetów naukowych, inicjatorcyklicznych konferencji międzynarodowych i krajowych. Jego osiągnięcia inżynierskie datują się już odokresu studiów. Pracował w Śląskich Zakładach Elektrycznych, przy budowie elektrowni w Kiwercach (kierownikbudowy), Fabryce Maszyn Elektrycznych w Charkowie, Śląskich Zakładach Elektrycznych w Katowicach. W AGHbył współtwórcą Wydziału Elektrycznego, kieruje Katedrą Maszyn i Pomiarów Elektrycznych, która stała się znaczącymośrodkiem dydaktycznym, naukowym i konsultacyjnym dla przemysłu Górnego Śląska. Aktywnie współpracowałz przemysłem elektromaszynowym, chemicznym, górnictwem i hutnictwem (autor ponad 100 ekspertyznaukowo-technicznych). Jest współtwórcą szkół naukowych w AGH i Politechnice Wrocławskiej. Wypromował 30doktorów n.t., z których czterech uzyskało tytuły profesora, dziesięciu docentury lub habilitacje. Recenzent wieluksiążek, rozpraw habilitacyjnych i doktorskich. Odznaczony Krzyżem Oficerskim, Krzyżem Kawalerskim OrderuOdrodzenia Polski i wieloma odznaczeniami resortowymi. Zmarł w 1992 r. w Krakowie.Zdzisław B. KREMENSurodził się w 1952 r. w Zielonej Górze. Studia wyższe na Wydziale Elektrycznym PolitechnikiWrocławskiej ukończył z wyróżnieniem w 1976 r. Po trzech latach obronił rozprawę doktorskąz zakresu eliminacji błędów systematycznych w rozpływach mocy czynnych w systemachelektroenergetycznych. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1990 r. jakoautor monografii habilitacyjnej na temat oceny stanu pracy SEE, za którą otrzymał NagrodęIV Wydziału PAN. Tytuł profesora uzyskał w 1996 r. Pracę zawodową jako pracownik naukowo-dydaktycznyrozpoczął w 1979 r. w Zakładzie Sieci i Systemów ElektroenergetycznychInstytutu Energoelektryki PWr., którym kierował od 1993 do 1998 r. W latach 1990–1993 był dyrektorem gabineturektora PWr., w latach 1993–1996 – prorektorem ds. dydaktyki. Od 1998 r. pełni funkcję dziekana w Central ConnecticutState University, w USA. Posiada staż naukowy w Akademii Nauk Rosji w Irkucku oraz staż zawodowy w ZakładzieEnergetycznym we Wrocławiu. Wielokrotnie przebywał na uniwersytetach zachodnich (USA, RFN, Angliai in.). Jest autorem trzech książek oraz ponad 60 publikacji. Wypromował dwóch doktorów. Za działalność naukowąoprócz nagrody PAN otrzymał dwie nagrody ministra i 10 nagród rektora, a także 5 wyróżnień w USA za najlepszygrant amerykański i za indywidualny wkład w europejski program edukacyjny. Jest członkiem honorowymspołeczności akademickiej w Central Connecticut State University.Tadeusz KUROWSKIurodzony w 1941 r. w Wylanach. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej.Mgr inż. – 1964 r., dr inż. – 1975 r., dr hab. – 1991 r. W latach 1967–1994 zatrudnionyw Politechnice Wrocławskiej. Od 1994 r. pracuje na stanowisku profesora Politechniki Zielonogórskiej.W latach 1996–2002 jest prodziekanem Wydziału Elektrycznego tej uczelni.Kierownik Zakładu Systemów Elektromechanicznych i Energetycznych. Promotor dwóchdoktorów. Opublikował 54 prace, jest współautorem 3 książek oraz autorem monografiiHybrydowe filtry dużej mocy w obwodach prądu stałego z przekształtnikami impulsowymi, ZielonaGóra 1996, w której przedstawił zasadnicze osiągnięcia naukowe związane z habilitacją. Współautor 8 patentówi 3 skryptów, 38 prac niepublikowanych – w tym 6 opracowań dla przemysłu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi,Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej oraz Złotą Odznaką ZNP. Za współpracę z przemysłem Zagłębia Miedziowegowyróżniony w latach 2001 i 2003 r. nagrodami Naczelnej Organizacji Technicznej.