Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

Biogramy twórców i kontynuatorów szkół naukowych167Bolesław MAZUREKurodzony w 1938 r. w Łuszczanowie. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej.Mgr inż. elektryk – 1961, dr inż. – 1975, dr hab. – 1984, prof. – 1991 (elektrotechnika,krioelektrotechnika i elektrotechnologia). Kierownik Zakładu Elektrotechnologii od 1991 r.,Studium Doktoranckiego na Wydziale Elektrycznym PWr. od 2003 r. Od 1993 r. dyrektorOddziału Technologii i Materiałoznawstwa Elektrotechnicznego Instytutu Elektrotechnikiwe Wrocławiu. W latach 1979–1980, 1985–1986 visiting professor na Uniwersytecie Waterloow Kanadzie i w Zakładach VARIAN Kanada. W 1992 roku visiting professor na UniwersytecieAston w Anglii. Przewodniczący Polskiego Komitetu Materiałów Elektrotechnicznych SEP (1983–1995). PrzewodniczącySekcji Materiałów i Elektrotechnologii Komitetu Elektrotechniki PAN. Członek CIGRE. Inicjator i przewodniczącyKomitetu Organizacyjnego cyklicznych konferencji APTADM. Członek rady programowej MaterialsScience od 2003. Kierownik Centrum Doskonałości Materials for Low-energy Consuming Technologies in ElectrotechnicsMALET. Zainteresowania naukowe: inżynieria materiałów elektrotechnicznych, elektrotechnologia,krioelektrotechnika, technika wysokich napięć. Ważniejsze osiągnięcia: opracowanie i sprawdzenie w praktycetechnologii wytwarzania przewodów nadprzewodzących NB3Sn, liniowych polimerowych sensorów piezoelektrycznychPVDF, elektromagnetycznej metody wytwarzania nanokoloidów metali, sterylizacji cieczy spożywczychza pomocą impulsów wysokonapięciowych. Promotor 10 doktorów. Autor i współautor ponad 100 publikacjinaukowych, współautor książki High Voltage Vacuum Insulation pod red. R. Lathama, Academic Press. OdznaczonyZłotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką PolitechnikiWrocławskiej, Złotą Odznaką SEP.Bogdan MIEDZIŃSKIurodzony w 1942 r., w miejscowości Polskie Olędry. Absolwent Politechniki Wrocławskiej –1967 r., dr n.t. – 1971 r., dr hab. – 1988 r., tytuł profesora – 1997 r. Pełnione funkcje: prodziekanWydziału Elektrycznego PWr. (1987–1990), z-ca dyrektora Instytutu Energoelektryki PWr.(1991–1993), kierownik Zakładu Elektroenergetycznej Automatyki Zabezpieczeniowej (od1999 r.), kierownik Zespołu Atestacyjnego Urządzeń Elektrotechniki Górniczej (od 1997 r.).Jest kontynuatorem szkoły naukowej Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa. Rozwijaoryginalny kierunek Elementy stykowe w elektroenergetycznej automatyce zabezpieczeniowej.Funkcje w prestiżowych instytutach oraz organizacjach naukowych: członek Komisji ds. Urządzeń i MaszynGórniczych, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach (1996–2002), członek Normalizacyjnej Komisjinr 70 (od 1994). Członek (od 1999 r.) i przewodniczący (od 2003 r.) Rady Naukowej Centrum Elektryfikacjii Automatyzacji Górnictwa EMAG w Katowicach, członek Rady Naukowej Instytutu Tele- i Radiotechnicznegow Warszawie (od 2003 r.). Członek Grupy Ekspertów KAUT kierunku elektrotechnika (od 2001 r.). Wypromowałsześciu doktorów. Jest autorem 203 publikacji oraz 5 książek.Henryk MOŃKAurodzony w 1922 r. w Chorzowie. Absolwent Politechniki Wrocławskiej (1951), dr inż. –1963 r., docent – 1968 r. Od 1951 roku zatrudniony w Katedrze Maszyn Elektrycznych, od1963 r. – w Katedrze Elektrycznych Układów Napędowych. Organizator i pierwszy przewodniczącyStowarzyszenia Naukowego Studentów Politechniki Wrocławskiej (1964–1965),zastępca dyrektora Instytutu Układów Elektromaszynowych (1968–1971), kierownik ZakładuElektrycznych Układów Napędowych (1968–1971), organizator i dyrektor filii PolitechnikiWrocławskiej w Świdnicy (1971–1974) oraz w Jeleniej Górze (1975–1982), członek Senatu(1974–1980), członek Rady Naukowej Wojewody Jeleniogórskiego (1977–1981).Działalność naukowa H. Mońki w pierwszym okresie odznaczała się różnorodnością zagadnień, wypływającychz potrzeb przemysłu reanimowanego po wojnie. Były to prace dotyczące konkretnych rozwiązań konstrukcyjnychelektromechanicznych elementów maszyn lub całych układów. W późniejszym okresie głównymobszarem jego działalności było sterowanie i badania elektrycznych układów napędowych.Autor bądź współautor ponad 20 publikacji oraz 30 niepublikowanych raportów dla przemysłu. Wypromowałsześciu doktorów. Wyróżniony pięcioma indywidualnymi nagrodami ministra oraz 18 nagrodami rektoraPolitechniki Wrocławskiej. Odznaczony Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej (1966), Złotym KrzyżemZasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), honorowym tytułem i odznaką ZasłużonyNauczyciel PRL (1982) oraz kilkoma medalami rocznicowymi, resortowymi i regionalnymi.