Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

Biogramy twórców i kontynuatorów szkół naukowych163Władysław Julian KARWACKIurodzony w 1932 r. w Cyganach. Absolwent Politechniki Wrocławskiej: mgr inż. elektryk– 1956 r., dr n.t. – 1967 r., docent – od 1971 r. Dyrektor Biblioteki Głównej i Ośrodka InformacjiNaukowo-Technicznej (1969–1971), zastępca dyrektora instytutu ds. rozwoju kadrynaukowej, prodziekan Wydziału Elektrycznego (1980–1983), dyrektor Instytutu UkładówElektromaszynowych (1987–1991). Uczestniczył w pracach Komitetu Nauki i Techniki, KomisjiGłównej Elektrotechniki, Podkomisji II Maszyn, Transformatorów, Napędów i TrakcjiElektrycznej – sekretarz Grupy Roboczej Maszyn Elektrycznych (1969–1972). Członek RadyNaukowej Instytutu Elektrotechniki Przemysłowej PP (1982–1985). Członek Rady Naukowej OBR Gospodarki RemontowejEnergetyki (1986–1990). Członek Sekcji Maszyn Elektrycznych i Transformatorów Komitetu ElektrotechnikiPAN (1981–1997). Zajmował się zagadnieniami chłodzenia maszyn elektrycznych, prowadził badania i obliczeniana potrzeby dużych maszyn (turbogeneratorów chłodzonych powietrzem, wodorem i wodą).W ramach programu INTERKRIOLEP zajmował się nadprzewodnictwem w maszynach elektrycznych,a szczególnie badaniami i projektowaniem rozwiązań modelowych generatorów topologicznych do zasilaniamagnesów nadprzewodnikowych (Institut Elektromaszinostrojenija AN ZSRR Leningrad) i kriotronu w InstytucieElektrotechniki im. Krzyżanowskiego (Moskwa). Wypromował dziewięciu doktorów, w tym trzech uzyskało habilitację.Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Medalem Komisji EdukacjiNarodowej.Władysław KĘDZIORurodzony w 1932 r. w Rudnie Małej, powiat Rzeszów. W 1955 roku uzyskał tytuł mgra inż.na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej, w 1967 – dra inż., 1972 r. – docenta.Od 1955 roku asystent w Katedrze Maszyn Elektrycznych. W latach 1957–1959 odbył stażprzemysłowy w Dolnośląskich Zakładach Wytwórczych Maszyn Elektrycznych Dolmelwe Wrocławiu, w latach 1961–1964 pracuje w Zakładzie Badań i Pomiarów Energopomiar– Oddział we Wrocławiu. Od 1964 roku ponownie pracuje na Politechnice Wrocławskiejw Katedrze Elektrycznych Układów Napędowych, a od 1968 w Zakładzie Teorii i BudowyElektrycznych Układów Napędowych Instytutu Układów Elektromaszynowych. W latach 1977–1982 jest kierownikiemseminarium naukowego Dynamika Układów Elektromechanicznych, w okresie 1982–1990 – kierownikiemZespołu Elektrycznych Układów Napędowych, w latach 1976–1978 jest zastępcą dyrektora Instytutu ds. dydaktyki,w 1987–1991 – zastępcą dyrektora ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem. Głównym kierunkiemjego zainteresowań naukowych była teoria i budowa rozruszników wiroprądowych do układów napędowych z silnikamiindukcyjnymi pierścieniowymi. Przez wielu opiniodawców prace te zostały uznane za pionierskie w Polsce;zarówno w zakresie teorii powstawania prądów wirowych w litych materiałach ferromagnetycznych, jak i zewzględu na dużą przydatność praktyczną w gospodarce narodowej (wdrożenia w napędach przenośników taśmowychkopalni odkrywkowych węgla brunatnego i kopalni siarki oraz miedzi).Dorobek naukowy doc. W. Kędziora to 28 artykułów i referatów, 9 patentów, 75 opracowań naukowo-badawczychdla przemysłu oraz dwa skrypty dydaktyczne. Był promotorem dziesięciu doktorów oraz recenzentem7 prac doktorskich. Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną wyróżniony nagrodą Senatu PolitechnikiWrocławskiej, otrzymał 9 nagród rektora Politechniki Wrocławskiej i dziekana Wydziału Elektrycznego.Kazimierz KINSNERurodzony w 1924 r. w Chyrowie. Kombatant II Korpusu Armii Polskiej (Tobruk, Gazala,Monte Casino – Krzyż Walecznych). Absolwent Politechniki Wrocławskiej: mgr inż. elektryk– 1954 r., dr inż. – 1962 r., dr hab. inż. – 1968 r., prof. nadzw. – 1986 r. Od 1953 roku zatrudnionyw Katedrze Systemów Elektroenergetycznych PWr., od 1963 roku także w IASE, asystent(1953–1957), adiunkt (1957–1971), docent (1971), z-ca dyrektora ds. naukowych IASE(1963–1971), p.o. dyrektora IASE (1971). Jest autorem ok. 80 publikacji (w tym 4 skryptów,monografii i podręczników akademickich) z zakresu przepięć, zwarć, optymalizacji prac obsługowych,jakości energii elektrycznej i budownictwa sieciowego. Promotor trzech doktorów, z których jeden uzyskałstopień doktora habilitowanego. Za działalność naukową i dydaktyczną odznaczony Krzyżem KawalerskimOrderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.Zmarł w 1996 r., jest pochowany we Wrocławiu na cmentarzu przy ul. Smętnej na Sępolnie.