Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

158Biogramy twórców i kontynuatorów szkół naukowychAbderrahmane BEROUALurodził się w 1951 r. w El-Khroub – Constantine w Algierii. Mgr inż. elektryk (Ecole NationalePolytechnique d’Alger, Algieria) – 1976 r., dr inż. (Politechnika Wrocławska) – 1979 r.,dr hab. (Institut National Polytechnique de Grenoble, Francja) – 1987 r., prof. (Ecole NationalePolytechnique d’Alger, Algieria) – 1990 r. Konsultant w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższegoi Badań Naukowych Algierii (1980–1983), kierownik Laboratorium Wysokich Napięćw Ecole Nationale Polytechnique d’Alger (1980–1983), współpracownik Laboratorium Elektrostatykii Materiałów Dielektrycznych CNRS w Grenoble (1983–1987), Prezydent RadyNaukowej Wydziału Elektrycznego w Ecole Nationale Polytechnique d’Alger (1987). Od 1992 roku profesor w EcoleCentrale de Lyon we Francji i kierownik Zespołu Badawczego Fizyki Wyładowań i Materiałów Dielektrycznychw Centrum Inżynierii Elektrycznej w Lyonie (CEGELY – CNRS). Dyrektor do spraw studiów doktoranckich w specjalnościkomponenty i systemy elektryczne dla okręgu uniwersyteckiego Lyonu – od 2004 r. Członek komitetównaukowych wielu konferencji krajowych i międzynarodowych (ICDL, APTADM, CNHT), kierownik międzynarodowejgrupy badań strimerów w dielektrykach ciekłych IEEE – DEIS (1994–1998). Recenzent wielu międzynarodowychczasopism naukowych (m.in. JAP, Jphys.D: Applied Physics, IEE, IEEE, EPJ) i konsultant wielu organizacjimiędzynarodowych. Prowadził badania w zakresie dielektryków, długiej iskry, kompozytów oraz modelowaniawyładowań i kompozytów. Autor ponad 210 publikacji i dwóch patentów, wypromował 26 doktorów.Jest wybitnym uczniem i doktorantem prof. J. Skowrońskiego. Krzewi idee szkoły naukowej Materiałoznawstwoelektrotechniczne i elektrotechnologia we francuskich ośrodkach naukowych. Od połowy lat 90. współpracujeściśle z Wydziałem Elektrycznym PWr. w zakresie wspólnego kształcenia i promowania doktorów. Utrzymuje ożywionekontakty naukowe z prof. J. Fleszyńskim.Franciszek BILEKurodził się 28 sierpnia 1908 r. w Tarnówce na Podolu. Gimnazjum klasyczne ukończyłw roku 1906 w Odessie. Na studia wyższe wyjechał do Belgii, gdzie w Leodium (Liege)w roku 1910 uzyskał dyplom inżyniera elektryka. W roku 1912 wraca do Odessy i podejmujepierwszą pracę na stanowisku inżyniera przy projektowaniu trakcji tramwajowej, ale jużod marca 1912 przechodzi na budowę nowej elektrowni w Odessie w ramach konsorcjumbelgijskiego. Od roku 1921 pracuje w British Engineer and Trades Syndicate Ltd., kierującw latach 1922–1923 budową elektrowni w Łodzi, a następnie w ramach firmy The Powerand Traction Finance Company – Poland Ltd. buduje i uruchamia elektrownię w Pruszkowie. Buduje także elektrycznąkolej dojazdową Warszawa–Grodzisk i trakcję tramwajową w Zagłębiu Dąbrowskim. Do roku 1940 jestczłonkiem Zarządu Elektrowni Okręgu Warszawskiego, a od roku 1940 dyrektorem technicznym elektrowniw Pruszkowie. Ponadto w latach 1930–1939 uczestniczy w projektowaniu warszawskiego węzła kolejowego,współpracując równocześnie z Ministerstwem Przemysłu i Handlu w opracowaniu planu elektryfikacji Polski.Po wojnie, na zaproszenie ówczesnego dyrektora Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Dolnośląskiego prof.J.I. Skowrońskiego przybywa w 1946 r. do Jeleniej Góry i pracuje przy odbudowie energetyki dolnośląskiej. W latach1947–1948 jest dyrektorem elektrowni wrocławskiej.Jest autorem wielu prac, artykułów i referatów, zwłaszcza z zakresu postępów budowy i eksploatacji elektrowniparowych oraz elektrycznych węzłów trakcyjnych. Był członkiem założycielem Związku Elektrowni Polskich(1919) oraz Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Zmarł 28 kwietnia 1977 r.Jan BUJKOurodzony w 1945 we wsi Baranie (Wileńszczyzna). Absolwent Politechniki Wrocławskiejw 1968 r. (mgr inż. elektryk), 1974 r. – dr inż., 1979 r. – dr hab., 1989 r. – prof. PWr. Od 1968 r.zatrudniony na Wydziale Elektrycznym PWr. jako nauczyciel akademicki, w latach 1981–1987 z-ca dyr. Instytutu Energoelektryki PWr., od 1992 roku dyrektor Instytutu AutomatykiSystemów Energetycznych. Od 1979 r. członek CIGRE, w latach 1980–1986 członek Task ForcePractical Use of Expert System to Power Systems. Od 1989 r. członek IEEE, od 1993 r. członekSekcji Systemów Elektroenergetycznych Komitetu Elektrotechniki PAN, członek SEP,PTETIS, rady głównej jednostek badawczo-rozwojowych, od 2001 członek zespołu ekspertów Ministra Gospodarki.Jest promotorem czterech rozpraw doktorskich obronionych w Politechnice Wrocławskiej, autorem kilkudziesięciupublikacji. Kontynuator szkoły naukowej prof. J. Kożuchowskiego – kierunek Automatyka systemów elektroenergetycznych.Laureat nagrody badawczej koncernu Siemens za algorytm i realizację Centrum Regulacyjno-Rozliczeniowegogrupy CENTERTEL w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.