Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

96Wybitne osobowości WydziałuProfesorPaweł Jan NowackiUrodzony w 1905 r. w Berlinie. Dr inż. – 1937 r. we Lwowie, prof. – 1947 r. we Wrocławiu. Kierownik Katedry MaszynElektrycznych Politechniki Lwowskiej, dyrektor Fabryki Kabli i Drutu w Będzinie (1938), szef Działu StudiówCentralnego Zarządu Energetyki (1947–1954), kierownik Katedry Maszyn Elektrycznych PWr. (1947–1953), kierownikKatedry Miernictwa Elektrycznego PW. (1953–1958), kierownik Katedry Energetyki Jądrowej PW. (1953–1975),kierownik Zakładu Elektrotechniki PAN (do 1957 r.), dyrektor Naczelny Instytutu Badań Jądrowych (1958–1964).Członek Rzeczywisty PAN (od 1961 r.).Pracował w Siemens-Schuckertwerke (1930), Royal Aircra Establishement w Farnoborough, Fabryce Givertw Ardenach, City and Guilde College na Uniwersytecie Londyńskim (II wojna światowa), w Zakładach A-1w Warszawie, Fabryce Maszyn Elektrycznych we Wrocławiu (1947–1953). Członek Prezydialny Komitetów NOT,członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Technicznej, założyciel Międzynarodowej Federacji Automatyki IFAC,organizator Światowego Kongresu IFAC (Warszawa 1969), wiceprzewodniczący komisji ONZ ds. technologiienergetyki jądrowej, Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN(1975–1979). W roku 1964 wykłada w Saclay (we Francji). Bardzo wszechstronne zainteresowania: elektryfikacjaobiektów przemysłowych, sprzęt radarowy i nawigacyjny, miernictwo i maszyny elektryczne, energetyka jądrowa– fizyka i technika plazmy, automatyka.Publikował w języku polskim, angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim (Physique des Plasmas wydanawe Francji w 1965 r., Perspektywy wykorzystania wodoru jako paliwa przyszłości – wydane po śmierci). Doskonałyinżynier, profesor, organizator i publicysta, wychowawca wielu pokoleń elektryków. Odznaczany i nagradzanyw kraju i za granicą.Paweł Jan Nowacki urodził się 25 czerwca 1905 r w Berlinie. W latach 1911–1919 uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum matematyczno-przyrodniczegow Berlinie. W marcu 1919 przekradł się przez granicę do Poznania,gdzie w 1924 r. zdobył wykształcenie średnie. Studia wyższe, wobecodmowy przyjęcia (jako Polaka) na Politechnikę Gdańską, odbył na PolitechniceLwowskiej (Wydział Mechaniczny, Oddział Elektrotechniczny). Dyplom inżynieraelektryka, z wynikiem celującym, uzyskał 2 grudnia 1929 r. nie zdając egzaminu dyplomowego,co było przypadkiem bez precedensu w Politechnice Lwowskiej.Jeszcze w okresie studiów P.J. Nowacki napisał monografię Przerywacze elektryczne(1924), wygrał konkurs (1925) na oświetlone przystanki tramwajowe w Warszawie i Krakowie,a 1 października 1928 r. – przed ukończeniem studiów – został asystentem prof. K. Idaszewskiegow Katedrze Miernictwa Elektrycznego Politechniki Lwowskiej. Po dyplomie od 1 stycznia1930 r. został starszym asystentem, a równocześnie rozpoczął pracę zawodową w polskich zakładachSiemensa we Lwowie. Od 1 czerwca 1930 r. mając 26 lat P.J. Nowacki rozpoczął prak-