Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

Wybitne osobowości Wydziału93stanął do odbudowy polskiego przemysłu elektrotechnicznego, będąc przez pewien czas kierownikiemtechnicznym fabryki Szpotańskiego, przekształconej po upaństwowieniu w ZakładyWytwórcze Aparatury Wysokiego Napięcia.Jednak gdy tylko nadarzyła się możliwość wyjazdu na Ziemie Odzyskane, skorzystałz niej bez wahania. Z upoważnienia rządu przybył już w kwietniu 1945 r. na Dolny Śląskz zamiarem uczestnictwa w tworzeniu polskiego szkolnictwa wyższego we Wrocławiu. Alew mieście trwały jeszcze walki. Tymczasem wolne były już południowo-zachodnie terenyDolnego Śląska z Jelenią Górą i Legnicą, polscy inżynierowie i technicy byli bardzo potrzebniw celu przejęcia małej i średniej energetyki, będącej wówczas w niezłym stanie technicznym.Ówczesny dr inż. J. I. Skowroński został pierwszym dyrektorem Zjednoczenia EnergetycznegoOkręgu Dolnośląskiego z siedzibą w Jeleniej Górze. Wspierał Go dzielnie jako zastępcaznany pisarz inż. Czesław Centkiewicz, a jednymi z pierwszych współpracowników byliinż. Hipolit Fajkosz i inż. Tadeusz Winiarski.Jednak prawdziwym powołaniem Profesora Skowrońskiego była praca naukowai kształcenie młodzieży. Gdy okazało się, że stanowisko kierownicze, które zajmował jesttraktowane przez władze bardziej jako polityczne niż techniczne, zdecydował się w marcu1946 r. na przejście do Politechniki Wrocławskiej.Jako profesor Politechniki Wrocławskiej rozwijał badania naukowe zgodne ze swoimiwcześniejszymi zainteresowaniami. Stworzył wrocławską szkołę naukową materiałoznawstwaelektrotechnicznego, której wymiernym wyrazem są: Oddział Technologii MateriałoznawstwaElektrotechnicznego Instytutu Elektrotechniki, Instytut Podstaw Elektrotechnikii Elektrotechnologii Politechniki Wrocławskiej – utworzony na bazie stworzonej wcześniejprzez prof. Skowrońskiego Katedry Techniki Wysokich Napięć – a przede wszystkim kadranaukowa. Profesor Skowroński promował 18 doktorów oraz był opiekunem naukowym 14samodzielnych pracowników naukowych w trakcie zdobywania przez nich stopni i tytułównaukowych.Warto podkreślić, że znaczna część badań rozwijanych przez prof. Skowrońskiego byłaadresowana bezpośrednio do energetyki. Oprócz wspomnianych badań zabrudzeniowychizolacji napowietrznej należą tu prace nad opanowaniem produkcji izolatorów z surowcówkrajowych: kamionkowych i szklanych. Zwłaszcza prace nad izolatorami szklanymi – prowadzoneprzez Profesora osobiście – były zaawansowane. Tylko niekorzystny splot uwarunkowańw gremiach decyzyjnych energetyki i przemysłu szklarskiego sprawił, że nie podjętow kraju produkcji hartowanych izolatorów szklanych kołpakowych. Można się spodziewać,że przy dalszej optymalizacji produkcji krajowe izolatory mogły osiągnąć znacznie lepsząniezawodność od stosowanych w kraju izolatorów szklanych pochodzących z importuz byłego ZSRR.W kształceniu studentów prof. Skowroński bardzo doceniał więź z przemysłem i energetyką.Dla ilustracji wykładów organizował wycieczki techniczne, dbał o rzetelny przebiegpraktyk studenckich, zachęcał partnerów z przemysłu do formułowania tematów pracy dyplomowych.Powołaną przez Niego specjalność dydaktyczną Technologia elektrotechnicznazwiązał z pracami technologicznymi Instytutu Elektrotechniki.Działalność wychowawczą pojmował przede wszystkim jako oddziaływanie swoimprzykładem oraz stawianie ambitnych, lecz realnych zadań i kontrolowanie ich realizacji.Był humanistą w pełnym tego słowa znaczeniu. Składała się na to Jego głęboka ogólnawiedza oraz życzliwy, a także ojcowski stosunek do współpracowników i studentów. Potrafiłorientować się w ich problemach i trudnościach i przyjść z konkretną pomocą.Położył olbrzymie zasługi dla rozwoju nauki wrocławskiej jako współzałożyciel OddziałuWrocławskiego Polskiej Akademii Nauk oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.Został odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i stowarzyszeniowymi– między innymi Orderem Sztandaru Pracy I Klasy, a jeszcze przed wojną Krzyżem