صحنه معاصر - تابستان ۹۵

و سن هم دستکم که داشت حضور آنجا در هم زبىنبىی و بودند بزرگتر ساله ٣۴ منِ‏ از آبهنبهها از بسیاری که دیدم شگفبىتبىی متعجب.‏
و مستعد سالههای چند و بیست از بزرگی گروه بهعلاوهی بود؛ بوال سال داشت:‏
دوست را میدادند او به پبریبرراهنها این که حسی او میپوشید.‏ ابریشمی پبریبرراهن کلاسهایش در روز هر بوال پبریبرراهبىنبىی
بر و دادبمیبمم هدیه او به مرغوب ابریشمی پبریبرراهن یک خداحافظی هدیهی عنوان به ما تابستان.‏ شرجی در خنک،‏ خالىللىی
صندلىللىی یک کرد:‏ آغاز بروک پیبرتبرر شیوهی به او کردبمیبمم.‏ امضا و نوشتیم را اسمهابمیبممان لباس ‏مجممجخصوص رنگ با ارزانتر ما
به او نشست.‏ آن روی بر و شد وارد بعد و ‏بمیبمم شو ‏جمججممع آن دور به ‏همھهممه تا ماند منتظر داد،‏ قرار استودیو از گوشهای در است
‏بمنبممایش حال در که دراماتیکی ‏لحللححظهی با آیا که بود این علاقهاش مورد سوال و است تئاتر این که کرد یادآوری شده
پرسیده تئاتری سوالات کردن)‏ برقرار ‏(ارتباط همنوابىیبىی بدون که بود این استدلالش میکنید؟ همنوابىیبىی احساس نیستند.‏
دادن پاسخ قابل ابمیبممبىنبىی
حصار هیچ که ‏بمنبممیگنجد،‏ کارگاه فضای در که برمیانگبریبرزد را احساسات آنقدر بوال میکردند احساس که بودند کسابىنبىی درون»‏
‏«پلیس یا دروبىنبىیتر تکنیکهای که هنگامی خصوصاً‏ نداشت،‏ وجود میکردند آسیبپذیری احساس که آنان برای بوال)‏
درمابىنبىی و تئاتری شیوهی آرزو—‏ رنگبنیبننکمان کتاب در شده ‏(ذکر میکردبمیبمم.‏ کار را !57