Nadiri_Babak_ SHAHED.pdf

gayri hakiki sözlere cilve süs verip her zayıfa yüz tür iftira vuruyordular. Kaçınılmaz
olarak felek altında güneş vücudundan senetler feleğine ceza veriyordu ve şayet ağaç
darbeleriyle iftira ağacını iyi ve kötüye iki yüz dal ve yaprakla süslüyordu. Çıplak
fakir daha çıplak olup ve İbnül-Müzlek’ten daha beter fakir olurdu. İflastan elif gibi
kaçış nüktesi olmamıştır. Zorluklar onun ismine havale olmuştu ve kırbaç azabıyla
yaşamın içesi suyundan el çekiyordu. Yine azap ve işkence “bırak köpekler onun
ısırsınlar” 1475 son bulmuyordu. Böylece ehli ve ayalı kurtuluş yüzü görmeyip aç,
hasta, mukayyet ve çaresiz olurdular. İftira silsilesi hile ile mahalle ve oradan şehre
ulaştırırdılar.
Her kim yanmışsa bir gün harmanı / Arzu eder yansın bir gün halkın harmanı
Divan görevlileri o itibarsız senetleri esas alarak sokaklarda dolaşıp her erkek
ve kadını gördükleri zaman onlara asılıp pazarbaşında nedeni olmadığı halde onları
ayaktan salıp altın talep ediyordular. Onlarda altın yerine gözlerinden su akıtıp
sonsuz hasretle simalarını astıkları halde canları yakılarak canlarını nakit
ediyordular. Neticede seçkinler ve batıllar o cebbar kavimin cebrinden ve teğetti
hiddetinden kendilerini yiyip kan yutuyordular. Büyük ve küçük zelilliğin artmasıyla
akşam yemeği ve eşlerinden uzak duruyordular. Üç kişi ocağın üç temeli olarak
asuman şanında devlet sarayının bel dördüncü ayağı olmuşlar ve herkesi huzurdan
uzak tutup davranış ve sözleri rehberin davranış mısdakı olmuştur. Hakkın tarafına
haksızlık edip sıfatı yarım olanı süsleyip güzel nutuklarıyla sanki “(O’nun
söyledikleri), sadece O’na vahyolunan vahiydir. O’na çok şiddetli ve kudretli olan
(Cebrail A.S) öğretti” 1476 olmuşlar ve tatlı tuzlu emirleri ki emir veriliyordu yüksek
1475
Muhtemelen Arapça meseldir.
1476
NECM Suresi 4 ve 5.Ayetlerine işaret ediyor.
367