Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

7
Jainkoak emaiten du zonbaiti dohaina,
nola guhauri ere baitauku emana.
Nork daki hazi hori non dagon eraina?
Miatu behar laike ahal bezain barna,
lur hoberenak ere baitu bere lana.
8
Orroit naiz egun batez senditu nuela
dohain berezi hori, Mattin, zuk bezala.
Hasi nintzan artoski lantzen bereala,
bainan gelditu banintz uzkur ta gibela,
segur naiz pindar hura ilaunduko zela.
9
Ez da jorratu behar ez den landarerik
lurrean heldu denik, ez eta bertzerik;
gaur ere jiten daike landare hartarik;
bainan deus ez dezake hark bere baitarik,
jabeak ez badio emaiten artarik.
10
Zonbaitek uste dute, sortuz geroz behin,
bihia segur dela hazi onarekin.
Ez badugu laguntzen handi ta ont dadin,
landare hoberena galduko da berdin,
uzta nahi duenak behar du lan egin.
11
Huna kantuz emanak nik zonbait abisu,
konprenitzeko badu jendeak askitsu;
gero're izan dadin kantu eta pertsu,
Jauna, Zuk, otoi, zerbait zerutik egizu,
gure behar orduen berri baitakizu.
103