Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

!
Mendian sortu bainintzan,
laguntzat ene bizitzan
artaldea dut nik izan;
haur nintzaneko, aitak erranik ardiak gobema nitzan,
plantatu nintzan artzaintzan,
mundu hunetan gabiltzan
gizon xumeen langintzan.
2
Geroztik ene bizia,
izan eguzki xuria
ala elur erauntsia,
santa sekula pentsatu gabe zer dutan irabazia,
hola deramat guzia:
ardier eme begia,
bihotzez heier josia.
3
Xakurraren konpainian,
xori kantuen erdian,
nago ardien guardian.
Ez dakit zonbat ditutan bainan, bat galtzen bada mendian,
hautemaiten dut abian
zoin ez den arditegian.
Ai ene kezkak ordian!
4
Gero bazterrak miatuz,
ikusirik mirakuluz,
urrundik deitzen dut xixtuz.
Ardi gaixoak ihardetsiko derauta bee amultsuz.
Orduan hasten naiz kantuz,
ardi hau nereganatuz
gogoratzen zeraut Jesus.
84