Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

3
Euskalduna naiz eta maite dut herria,
oroz gainetik gure hizkuntza garbia;
beti amultsuki dut bixtan ekarria,
gure izaitearen ezagutgarria.
4
Bainan gure hizkuntza jo du erroraino
gaitz bat txarragokoak gaitz guziak baino;
ez da gure etxean sartua oraino,
bainan hedatua da kasik honeraino.
5
Baxenabar, Lapurdi eta Xuberoan
nik ez dakit jendea zeri buruz doan;
euskara itotzea hartu du gogoan,
ezagutza gabeen urgulu zoroan.
6
Sumatuz euskaldunak, ospetsu nahian,
gurerik deus ez duen hizkuntza mihian,
sofritzen egoiten naiz horien erdian,
gutaz ahalgetua, nigarra begian.
7
Bertzerenaz beztituz haundi esperantzan,
garenaz bertze zerbait nahi dugu izan,
bururat eman gabe, haunditzeko plazan,
gure aments zoroak norat garamatzan.
8
Amenstu leku hortan heltzen garenean,
egizkoaren hatsa galdurik bidean,
leize bat eginen da gure gibelean,
amentsak er'ez baitu iganen airean.
188