Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

Euskal Herritik urrun
I11III1
M ila
..,
bederatzi ehun eta hirur hogoi ta hamaseigarren urte
hunen otsailean, hartu nuen Frantzia beheretik, ezagutzen
ez dutan aheztar baten eskutitza. Harentzat pertsu
batzuen egitea eskatzen zautan.
Lehen ere etorri izan zaut nor edo nor pertsu eske; bainan
gehienek norbaitentzat zuten zerbait arrangura, eta hura nahi
nik agert nezan pertsuetan. Bixtan da egundaino ez dutala
holakorik onartu.
Gainerat, edozoin gai izanik ere, nik ez dezaket pertsurik
egin bertzeren sendimenduetaz. Nihaurenekin ere izaiten dut
lanik aski.
Bainan aheztar hunen eskutitza hain zen hunkigarria, eta
ahal bezanbat haren lekuan ene burua emanik, egin niozkan
eskatzen zauzkidan pertsuak.
Horra hemen, hitzez hitz, haren eskutitzaren zati bat;
ondotik nik egin pertsuak:
Pithiviers, Urriaren 25-ean.
Xalbador maitea:
Badujadanik zoinbeit ilabete gogoan dutala zuri lerro batzu
igortzeko. Ez izi; ez naiz deusen emaitera abian; bakarrik zuri
zerbitzu handi baten galde egitera.
Ahal bezen garbi entseiatuko naiz ene kasuaren esplikatzera.
Sortez aheztarra naiz (Mattinen kusin ttipia); 46 urte ditut
Bertze hainitz bezala, gazterik partitua naiz herritik: lehenik Landesetan
haur-haurra oihanean; Eskual Herrian, maiz gauaz muga
246