Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

1
Beti laket izan zaut urriko aroa,
urriko aroa,
mendietan mulizkan sendituz hegoa,
berekin dabilala gizonen gogoa,
ihiztariendako sasoin arradoa;
gaur horientzat zerbait kantatzerat noa. (bis)
2
Ni ere lehenago, jendeak badaki,
jendeak badaki,
ihizien ondotik nintzela ibilki;
nahiz asperturikan utzia aspaldi,
ihiztari horien berriak xeheki
nork argirat ditzazke nik baino hobeki? (bis)
3
Urrieta guzian, lau oren argira,
lau oren argira,
den nagiena ere eme atzarri da;
esperantzaz beterik badoaz mendira,
ordutik arrats arte hor egonen dira
etorriko ez diren usoer begira. (bis)
4
Egunak ez du eman ustearen funtsik,
ustearen funtsik,
gehienak hor daude deskarzelak hutsik;
aire tristea dute hamarretik zortzik,
etxean agertzeko ez izanki deusik,
omore txarra eta akidura baizik. (bis)
214