Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

haurretan zaio bihotza osoki guritzen, arrailtzen edo eritzen.
Alabaren ezkontza, semearen edo etxearen geroa, bai Xalbador,
zuk holako gaietan Mattini berari begietan nigarra begiztatu
zenionak, ez ahal zenuen zuk ere begia bustia hitz hauk
zure semeari Ameriketarat idaztean?
Laster ezkontzeko zaik haurride gaztena,
bertze bien ondotik deramagutena;
amari errex jauzten zaiok hasperena,
gure etxean sendi duk uda azkena,
hi haiz uda berria ekar hezokena.
Baina badaki gure gogoetalariak, ez dutela gauzek eta
jendek balio bera, izana gatik ere gauza batzuek, hala nola
etxeak, arima bato Azkenaren beltzean, utz lezake aita bihozdun
horrek semea libro, bereaz egin dezala:
Bainan ez nikek nahi, o seme maitea,
desafía dezakan kontrako haizea:
sort-etxearen karga bortxaka hartzea;
hobe baituk hi baino etxea galtzea,
nahiz trixtea izan gure zahartzea.
Lana eta nekatzea
Lana du bihotz minbera horrek beste kezkabide bato Lur
gizona, mendi gizona, Ahadiko mendiari begira, Ferranddo
bere mendiko bordaldean ikusi duenak daki zer garrantzia
daukan lanak, bere buruari ederki bortxa eginez, gizon horren
bizian:
Raur nintzaneko, aitak erranik...
plantatu nintzan artzaintzan.
11