Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

5
Etxetik hoinbertze gazte,
kanporat zorion eske
zoraturik bazoazte,
bizi moduak behartuz edo etxea ez aski maite?
Gure faltaz balezate
arrotzek etxe hau bete,
hobendun haundi gintaizke.
6
Zutaz hainbertze entzuna,
aunitzentzat ezaguna,
o bizipide urruna!
Nik betidanik arbuiatu dut zure aberastasuna.
Hau da guk deraukaguna,
zu baitan eskas duzuna:
etxeko goxotasuna.
7
Ene haur onak, badakit
luzaro gabe engoitik
joanen naizela mundutik.
Arbason ganik ukan dohaina ez utz sekula eskutik,
aldegitean hemendik
heier erraitea gatik:
«Etxea han dago xutik!».
8
Pertsu hauk bururatzean,
azken finez orroitzean,
emanen naiz otoitzean:
«Etxea, noizbait utziko zaitut aunitz pena bihotzean;
Jaunak, zure babesean,
nola bainintzan sortzean,
naukala heriotzean».
71