Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

hunkitua ikusteaz eta haundiagoak botako dauzkitzu. Orduan
etzaizu gelditzen zuhaur irriz hasteaz bertze erremediorik. Zer
egin bada bertzerik? Badaki ba berak ere etzaiola nehor jotzen
hasiko, ahalgez ere!
Hortik kanpo, Mattin nor nahi bezain gizon ona eta atsegina
da; lagun guziek maite dugu.
Mattinen eta ene lagun, Errexil zena ere ibili izan da frangotan;
bainan harek gazterik egin zituen lur huntako aldiak.
Goian bego!
Etxahunekin ere kantatu izan dugu, batez ere Xuberoan
ginabiltzalarik, Hau ez da, ordea -berak aitortzen duena-,
hanbat trebe bat batean berset egiten. Bainan baditu eginak
kantu xoragarriak. Musika ere berak egiten badaki, eta hortan
bekaizti nitzaio, Xuberoako izarra den horri.
Zubikoak ere kantatu izan du gurekin noiztenka. Hau
biziki jostagina zen eta bazituen ateraldi pollitak. Aspaldian
ixilik dago ahatik, osagarriz mendratua baita.
Orai Mattinekin eta enekin maizenik dabiltzan pertsulariak
Xanpun eta Ezponda dira alde huntan. Nor nahi bezain
trebeak eta dohatuak, parerik gabeko lagunak gainerat, nahiz
enetzat ezagutzen ditudan pertsulari guziak hala diren. Ez dakit
ni zer naizen heientzat.
Orai berriki agertu zauzkigu, berriz, alde huntan ere,
pertsulari gazteak. Ba ote dakite zer atsegina egin dautaten?
Hauek dira Alkat, Mendiburu eta Arrosagaray, ezagutuenak
segurik.
Guk, zahar hauk, hartua izanen dugu beti, gostaia gosta
pertsularigoa gazte hauetaraino helarazi dugulako gozamena.
Agian hauek bertze batzuetaraino eremanen dute.
Hori izanen da euskara beti bizi delako seinalea. Zer
bertzerik bilatzen dugu guk? Hori da preseski pertsulari bakotxaren
helburu nagusia: gure hizkuntzaren ezagut araztea
eta hunen iraupena.
42