Manuale di Esperanto (pdf) - Federazione Esperantista Italiana

Bruno Migliorini Manuale di Esperanto
" per riempire =
" di rinnovamento =
" per avvicinare (una cosa) =
" per diffondere, amplificare =
G) Leggete e traducete
Havante du monatojn da ferioj (= libera tempo), mi pasigos ilin veturante kun mia amikino
tra Eǔropo. Mi volas viziti multajn urbojn en malsamaj landoj. Unue mi veturos per
aǔtomobilo al Milano kaj poste mi veturos per vagonaro (vagon-aro = insieme di vagoni =
treno) al Parizo. En Parizo vivas la bofrato de mia amikino kaj ni dormos en lia domo. Eble
lia edzino akompanos nin tra la urbo. Ni ne vizitos nur preĝejojn sed ni deziras sperti la
nunan (nun-a = di adesso = attuale) vivon de la parizanoj. Poste ni veturos al Bruselo.
Bruselo estas la ĉef-urbo de Belgujo. Lastatempe ĝi multe moderniĝis. En ĝi estas grandaj
modernaj stratoj kaj multaj novaj konstruaĵoj. De Bruselo ni flugos al Varsovio por ĉe-esti
Esperanto-kongreson. Dum la somero ĉiam okazas multaj Esperanto-kongresoj en
malsamaj landoj de Eǔropo sed ankaǔ de aliaj kontinentoj. Eble la klimato en Varsovio en
tiu monato ne estos tro varma. En Varsovio ni loĝos en hotelo. Poste ni estos kelkajn
tagojn ĉe nia korespond-amiko en la pola kamparo. Li jam invitis nin antaǔ du jaroj 22 kaj ni
promesis iri tiun ĉi someron. Kaj fine ni veturos per vagonaro al Italujo. Ni ne re-for-iros
antaǔ oktobro.
H) LETTURA VI
La vicgrafo volis liberiĝi de sia maljuna vartistino. Do, la postan matenon, li vokis la
kuraciston. "Unu el miaj servistinoj havas strangajn makulojn sur la vizaĝo" li diris. La
kuracisto timis infektiĝi pro la lepro. Li ne venis rigardi, sed tuj fuĝis en la arbaron. Li restis
en la arbaro unu semajnon.
La malfeliĉa vartistino estis devigata iri loĝi en la urbeto de la lepruloj. En la vespero ŝi
eliris el sia ĉambro kun siaj havaĵoj sub la brako. Ĉiuj homoj timis alproksimiĝi al ŝi. Nur
aǔdante ŝian paŝon, ili tuj fuĝis. Ŝi trovis la leprulon Galateon kaj akompanis lin al
Pratofungo.
Iun tagon, elirinte sur sia ĉevalo, la vicgrafo vidis paŝtistinon. Ŝia nomo estis Pamela, kaj
ŝi paŝtis kaprojn en kampo. Ŝi estis malriĉa junulino, kiu loĝis kun siaj gepatroj en tute
malgranda dometo en la kamparo. Vidante ŝin, la vicgrafo tuj en-am-iĝis al ŝi. "Venu loĝi
kun mi en la kastelo" li diris. Sed Pamela timis la vicgrafon. "Ha, ve! Eĉ se mi estus morta,
mi ne venus al via kastelo" ŝi respondis "sed se vi deziras, mi venos kun vi en la arbaron."
"Aǔ en la kastelo, aǔ nenie!" kriis la vicgrafo.
Pamela devis fuĝi, por ke la vicgrafo ne trovu ŝin. Ŝi portis kun si nur sian preferatan
kapron kaj sian plej amatan anseron kaj iris loĝi en sekreta loko en la arbaro.
72