IURIS CIVILIS - Koeblergerhard.de

Kov. XXXIX pr. 254 DE BEST1TUTI0NIBU3
xtvSwevsiv eXre fiova xd xov fiefiagrjutvov xfj anoxaxaoxaaei'
xal nolXf) xts rtv x«i ntol a\nj\v xryv
xutv grjfidxuiv Staq>ogdi> tfxqote, siie b xeXevxdtv Sta-
sive solas eius qui gravabatur rcstitutione; et multo
quaedam erat etiam circa ipsam verborum differentiam
quaestio, utrum defunctus praecepisset res quae
xd£aixo xd negtxxevovxa Ttgbt rfi xeXevxr^ xov ffefia.- remanerent post mortem eius qui gravabatur restigT]fi£vov
rfi dnoxaxftoxdasi ngdyfiara Seiv dnoxaxa- 5tutione oportere restitui, an absolute restitui quod
OTTjvai, eixe xai ctTiXcoi dnoxaxaaxrjvai rb xaxaXetip&evrelictum
erat post detentionem legitimae partis iu-
fiexd XTJV na^nxaxdaxtaiv xov vo/iifiov /Jtgove xeXevberet? Et introducebantur etiam fideicommissi peraeis'
xai eiei)yovxo xai fideicommissov persecutiones secutiones et ex inopia in rem missiones, et plurimi
xai ££ dnogiae ai in rem missiones, xal ol noXXoi xe illi et varii et insolubiles pacne praedictae in rem
dxelvoi xni nutxiXofxal dvexXvxoi "uv rrje QTJ&SI- lOmissionis circuli. Sed tamquam nos dudum baec sa-
GTJS in rein mis.sionos xixXoi. xai (ds i]ftei: Ttgtorjv nantes legem scripsimus, modis omnibus prohibentes
ravxa iai/ievoi vofiov iygdxpafiev, xaifdna^ xtoXvovxes restitutione gravatas res aut alienari aut obligari,
ra dnoxaxaaxdat». ^e^agrtuiva jigdyfinxa [ITJ dxnoui- sed cum propria ambulare fortuna, et apud quem-
ijfxex£g yv
vatxa avvsfiaive, xb xepSos e"x£iv xaxd xb ovptpwvov,
dneiSrj Si !> dvjjg BXIXHVITJOBI', iavxrjv uyvoovaav xfjy
culum sustiuere. Sed bic quidem data est negotio
inoxardaraaiv dnoXio frvu XWSVVBVEIV. dXX* £vxav&a 40
eius qui restitutione oneratus est: atque magnam fuisse etiam de ipsa verborum differentia quaestionem,
utrum defunctus eas res, guae post mortem eius qui reslitutione oneratus est superessent, restitui yraecepisset,
an simpticiler restitui ia quod relictum est retenta legitima parte iussisset: unde etiam inlroduclas
esse fideicotnmissi perseculiones et ex iuopia in rem missiones, et tnultos illos atque varios ac paene indissolubiles
eius quam diximus in rem missionis circulos. Porro nos ut his mederemur nuper legcrr.
scripsisse omnino prohibentes, ne res quae rvstitutione oneratae sunt alienentur aut obiigentur, sed vt
cum propria condicione transeant, neve apud quemcumque fuei-int firmiter maneant, sed redeant ad eum
cui dari iussa sunt. Atque haec quidem lex iam inveterata el in iudiciis perpetuo usu probata est: sed,
quemadmodum modo diximus, fieri non potuit quin quod omnia fcrre solet tetnpus necessaria qiiadam
exceptione legem egere ostenderet. Adierunt enim nos et viri et feminae ex his viiuria affecti. Tiam in
causa quadam tnota defuncto marito uxor quidcm et dotem exigebat et donationis ante nuptias seu propiff
nuptias factae eam partem quam mariti tnors ei dabat; ab altera autem parte frater aefuncti res vtndicabat
et patris voluntatem praetendebat et res mulieris au/erebat, cum diceret fratrem quidem suum tas
expendisse, se vero apud mulierem patenias res videre quas pater ex casu urbitatis sibi restitui iussisset.
seque eas perpetuo vindicaturum nec cessurum, donec nostrae legi per omnia satisfactum esset. Verm
lamentabatur merito mulier et ncgabat aequum esse, ut tamquam per fraudem maritus quidem dotis totius
fieret dominus, et si quidem forte prior morerelur mulier lucrum ex pacto haberel, cum autetn marilus dtfunctus
esset ipsa substitutionem ignorans periculum amissionis subitwa esset. Sed hic quidetn data tsi
3 8iara£oiTO lihri |] 4 xa Ttepirxtiovra] xcHv tvgiOfiivtuv
(xbv evqtaxoftevov t> % f ( qf ) £v XTJ J xeXevxr} } xn neginegirtvovxa L |j ttguS xrj xeXevxjj) Xj) noregov x» (T^V?) ^ T«-
Xsvx* U 1 \ 5 Tipdyftaxa] nqayfiaxoivL x xa>v itgnyftdxcav
X* H 8 tptBtxofifilaoov (tpiSetxoufiioov L