IURIS CIVILIS - Koeblergerhard.de

PKAEFATIO X
Vindob. 34.') 114. 143. 138. (121).
134. 117, 1. 2 ap. 8
Vercell. 34. (G5). 114. 143. 138. (121).
Ex editionibus vetustioribus duae mentione
dignae sunt, Miraei (Lugduni 1561),
qui imprimis Ranconeti codice (IUI.P) USUS
est, et Pithoei (Basileae 1576), qui praeter
alios ignotum quoque adbibuit librum app.
II. III continentem. Hoc saeculo Iulianum
edidit subsidiis plenissimis instructus G. Haenel
Lipsiae 1873.
Praeter lias tres collectiones aliarum
Ath. vestigia deprehendimus baud pauca. Athanasii
scholastici Emiseni £nixo(.iij xQv fiexd
TOV y.cbdiy.a veaoGiv Iustino iraperante confecta
est ex collectione novellarum fortasse
ab ea quae postea in corpus 168 novellarum
transiit haud diversa; insunt enim omnes
praeter CXXXVIII. CXXXIX. CXLI.
CXL VII. CXLIX—CLII. CLX. CLXI.CLXIII
—CLXVIII 2 ). Ex his Tiberii sunt CLXI,
CLXIII.CLXIV,eparcbicaCLXVI-CLXVIlI.
Unius novellae adest epitome, quae neque
ipsa corpore 168 novellarum recepta est
ncque quae ei similis sit: 20, 5. Universa
materia digesta est in titulos viginti duos
rubricis distinctos (velut primus inscribitur
7C€QI irtiay.dmov y.al y.?.rjQiy.(5v v.cti fiovaxaiv
y.al j.iovttOxQiQv), bis singulae subiciuntur
constitutiones addita rubrica inscriptione subscriptione.
Kubricae ab eis quae in corpore
168 novellarum sunt saepe diversae haud
raro concinunt cum eis, qnas praebent Tbeodorus
et Autbenticum. ln fine singulorum
titulorum subnectuntur paratitla ex ipsq Atlianasio
bausta. — Edidit Athanasii epitomen
Heimbach dve/.d. I uno fere usua codice
Paris. 1381 saec. XI non integro.
^ Hac epitome usus est is, qui edidit colerci.
lectionem constitutionum ecclesiasticarura
tripertitam quae vulgo dicitur
(vdfiog'IovOTiviavov ftaoi?.eiog. avvaytoyrj TGV
etgmiertov iv rqj v.(hdtv.i y.al rotg diyiaroig
y.al vtctQaig diardSeoi rtegl imay.drtiov y.al
Y.Xt]QM&v y.ctl fiovaxuiv y.al itqay\idxtav tv-
Clywv, %XL dk y.al 'Iovdaltov y.ai algexiy.wv).
Huius tertio capite 34 novellarum continentur
epitomae Atbanasianae eae^ quae in tribus
primis insunt Atbanasii titulis; ex sequentibus
titulis nonnullae citantur in huius
capitis paratitlis, praeterea etiam in capitis
primi paratitlis nonnumquam novellarum
mentio fit — Edita est secundum Fabroti
recen8ionera in Voelli et Iuatelli bibl. II 1223
— 1361 (inde Ath. Fabroti interdura commemoratnr),
varias lectiones affert Pitra iuris
eccl. Graecoram hist. et mon. II 410ss. Huius
1) Exciderunt nov. 34 finis ot 114 initium (cf.
ad 241,10. 533,15) et nov. 65 summa.
2) Ath. 19, l spectare ad cd. III si verum esset,
ctiara nov. XXI dcesset; scd hanc illo loco dici pro
certo habco (cf. ad p. 760).
collectionis codici Monac. 380 saec. XIII
vel XIV f. 363 inserta est nov. LXXVII:
contulit Schoell.
Totus ex Atbanasio fluxit etiam libellus
ireql diarpdQcov dvayvioa(.idxiov, quem edidit
Heimbach dve/.d. I 185 ss.
Epitomae novellarum Iulianeae similis
usum produnt Nomocanon XIV titulorum,
Epitome ad Procbiron mutata, appendix
eclogae.
Nomocanonis XIV titulorum ad
nos pervenit ea forraa quam ei dedit horao
aliquis (cuius praefatio est apud Pitram
II 448 s. Olim Photium perperam dicebant)
anno 883; antiquissima redactio saeculi sexti
fuisae videtur, secunda inter annos 612 et
692 fasta est ab eo, qui etiam librum ittol
ivavxiocpavGiv conscripsit. Hic raro ipsa
novellarum verba (CXX c. 10), plerumque
summaria novellarum addidit et ex coll.
const. eccl. et ex epitorae deperdita Iulianeae
simili hausta 1 ). Nonnullos Dovellarum
locos e Basilicis adiecit Theodorus Bestes
(cuius est praefatio 449 s. Pitra) in coramentario
anno 1090 conscripto, paucos Theodorus
Balsamon in commentario saeculi duodecimi
exeuntis. Praeterea librarii interdum
quae eis utilia videbantur adscripserunt (cf.
ad. n. XII. XXII c. 9. 17 CXXXI c. 8). —
Edidit bunc nomocanonem post Voellium ct
lustellium II 789—1140 Pitra 1. c. 433 ss.
Collectiombus Theodori commentario auctae
duo potissimura innotuerunt codices, Dublinensis
coll. Trin. 494 saec. XII, ex quo
novellarum locos excerpsit Krueger, et IVfonac.
122 saec. XII de quo disseruit auctariaque
edidit Pitra I 660 II 441 ss., queni
inspexit Scboell.
Epitome ad Prochiron mutata inest
in codice Bodleiano 3399 (Selden. 10:
Coxe 590) saeculi XI nobilissirao et Marciano
579. Inseruntur ei fragmenla epitomae
novellarum eius qna etiara 'Enantiophanes'
usua est, quae e codice Bodl. edidit Zacba-
riae dvey.d. 208 88.
Eclogae Leonis et Constantini anni 740
saeculo nono adiuncta est appendix, quae
novellarum breviaria plerumque desumpsit
ex epitome ab 'Enantiophane adbibita, interdum
ipsas excerpsit novellas. Edidit e
codice Paria. 1384 saec. XII Zachariae dviy.6.
184 88. Ex bac rursu8 novellarum summaa
(praeterea etiam ex Atbanasio Theodoro
auctore incerto) bausit ecloga ad Procbiron
mutata (ed. Zacbariae JGR IV 49ss.) z ).
1) Biener 202 ss. 601 BS. Kroeger Zeiteclir. f.
Rechtsgosch. IX (1870) 185 ss. Zachariae die griecli.
Nomokauoncs. Mera. de 1'acad. de St. P. VII 23
(1877) u. 7 et: iiber d. Ycrf. \\. d. Qnellen d. pscudophotian.
Nomokanon in XIV Titeln. Ibid. Yll 32
(1885) n. 16.
2) Nil compcrtum habeo de cpitome Marciana
Nomoc.
XIV tit.
tfnmoc! 1
Xonioc." 1
Anon.
Bodl