Land en volk van Sumatra - Sabrizain.org

Apen.
107
eilanden) een grooten, zwarten aap, dien hij stellig voor dien ba-
viaan aanzag; het gedoode dier was echter onmogelijk in de wil-
dernis te vinden. Het hertzwijn schijnt ook op de Oostkust van
Sumatra voor te komen, te oordeelen naar de verzekering van een
Europeeschen jager en een schedel, op de Oostkust in Volz' bezit
geraakt.
Op Sumatra komt ook eene antilope voor, de berggeit-antilope of
kambing hoetan; volgens Snouck Hurgronje (Gajö-land, bl. 57)
heet dit dier in de Gajö-landen „noang". Het leeft op bergen en
hoogvlakten en is schuw en nijdig van aard.
Een ander pas ontdekt dier is de gaviaal of langsnuitzoetivater-
h'ol-odil, in Serdang gevonden, terwijl men meende dat hij alleen
op Borneo voorkwam.
Het is nog niet lang geleden, dat het bestaan van de mawas op
Sumatra bekend is geworden. Hij komt in twee variëteiten voor;
de gewone mawas is roestkleurig en het mannetje is gekenmerkt
door een snor en bakkebaarden ; bij de chocolade-kleurige mawas
koeda krijgt het oude mannetje buitengewoon groote wangkwabben
er dergelijke kwabben aan keel en borst. De mawas koeda is ook
sterker, logger en woester. Beide soorten komen op Noord-Sumatra
voor, zoowel in de oerwouden der laagvlakte als hoog in het ge-
bergte. Hun gewone manier van gaan is op de achterpooten, de
voorpooten op de wijze van krukken als steun gebruikend. Zij kunnen
echter ook wel alleen op de achterpooten loopen en balanceeren
dan met de voorpooten omhoog gestrekt.
Ook de staartlooze siamang, een gibbonsoort, kan zich op dezelfde
wijze bewegen, doch hij balanceert met zijwaarts gestrekte armen.
Van deze siamang's zijn drie soorten op Sumatra bekend. Zij zijn
de groote schreeuwers van het bosch; de groote keelzakken ver-,
sterken het geluid, dat men wel een uur ver kan hooren. De
siamang's leven streng monogaam, maar niet bij troepen. Wel ziet
men meermalen eenige gezinnen bij elkaar.
Talrijk zijn de apensoorten op Sumatra; wij noemen nog de
ma ka ko-soortan (Mal. kera) of meerkatten; de zwijnsaap (Mal. beroek),
dien men africht voor het plukken van klappernoten ; verschillende