Land en volk van Sumatra - Sabrizain.org

166
In de slecht bevolkte binnenlanden zijn zeer weinig moskeeën;
zoo vindt men in de («ajo-landen slechts bij zeer groote kampongs
eene mesegit, in her geheel een tiental of weinig meer.
In MMden-Sumatra is de „moesadjid" eigendom van de negeri;
elders geldt zij als eigendom der gemeente in ruimen zin en worden
de kosten van bouw en onderhoud bestreden uit een moskee-kas;
een enkele maal is zij eene vrome stichting (wakf.) en wordt het
onderhoud betaald uit daarvoor bestemde kerkelijke goederen; nog
zeldzamer is zij particulier eigendom. Een kerspel is zelfstandig;
alleen in Zuid-Sumatra bestaat, gelijk op Java, zekere hiërarchie
van de moskee ter hoofdplaats over die van lageren rang.
Mohammedaansch godsdienstonderwijs.
Zeer talrijk zijn de kleinere gebouwen, voor godsdienstige doel-
einden bestemd, en bekend onder den naam van Qoranschooltjes,
soerau op Midden-Sumatra , meunasah in Atjeh , meresah bij de
Gajö's, enz. Op Zuid-Sumatra is ook de Javaansche naam „langgar"
in gebruik. Het zijn de plaatsen, waar de jeugd het Qoran-reciet
leert, waar de mannelijke jeugd, die 's nachts het huis uit moet, den
nacht doorbrengt, waar gemeenschappelijke en individueele gods-
dienstoefeningen worden verricht (de laatste kunnen op elke plaats,
waar water in de nabijheid is, worden gedaan); waar in de nachten
der Vastenmaand in Atjeh de jeugd zich met soms zeer onheilige
spelen amuseert en waar ook dikwijls de reizende man logeert.
Een bepaalden stijl hebben deze gebouwen niet. Zij worden in
elk dorp van niet al te geringe beteekenis gevonden en nemen in
het dagelijksch maatschappelijk en godsdienstig leven der bevolking
eene groote plaats in.
Lager