Land en volk van Sumatra - Sabrizain.org

110
dieren te noemen, welke voor dit eiland van beteekenis zijn. Zoo
noemen wij onder de herkauwers de verschillende soorten van dwerg-
herten (Mal. pelandoek, kantjil). Deze fraaie, tengere diertjes spelen
in de litteratuur van vele Inlandsche volken een groote rol om hun
slimheid, gelijk Eteinaeri de Vos in onze Middeleeuwsche letterkunde.
I».' vüchotter (Mal. barang) en de leguaan (Mal. biawak) leven in
holen aan de rivieroevers. De leguanenhuiden hebben handelswaarde.
Onder de insecteneters noemen wij eenige soorten van spitsmuizen
en de toepai^ welke laatste op boomen leeft en in uiterlijk en levens-
wijze veel van den gewonen Indischen eekhoorn of klapperrat weg
heeft en er dan ook gewoonlijk mee wordt verward.
Knaagdieren zijn in het Indische faunarijk niet talrijk ; behalve
de nkhoorns, ratten en muizen behoort hiertoe het stekelvarken (Mal.
landak), met zijn fraaie, lange en scherpe pennen op den rug, en
de vliegende maki, die een huidplooi heeft, welke hij als valscherm
kan gebruiken.
Van de tandarme dieren komt op Sumatra voor het schubdier
(Mal. tenggiling).
De schildpadden en hagedissen zijn talrijk. De vliegende draak
(Mal. tjêtjak terbang) is een heel teer hagedisje met een valscherm,
dat het in staat stelt zeer wijde sprongen te maken.
Onder de vogels zijn merkwaardig: de wevervogels (Mal. témpoea),
die zeer groote, kunstige nesten weven, waarvan er soms twintig
aan één boom hangen; de neushoornvogels (Mal. boeroeng anggang)',
de argusfasant (Mal. koeau)\ de divergpauw (Mal. merdk)\ eenige
soorten van patrijzen (Mal. kepoejoek), als vechtvogels tot spel ge-
bruikt; vele soorten van duiven, waaronder de balam als vechtduif
en de ketitiran als amulet (djimat) gehouden worden. De laatste
vogel is „bertoeah", met bovennatuurlijke macht begaafd, en vooral
bij de Minangkabauers geliefd en vertroeteld.
Vele uilen en valkemoovtvn verrichten nuttig werk, maar zijn ook
wel eens schadelijk door zich jonge kuikens of kleine huisdieren
tot prooi te kiezen.
In sommige waterrijke streken worden meer eenden dan kippen
gehouden; als voedingsmiddel voor de Inlanders zijn op Midden-
Sumatra de eenden met hun eieren belangrijker dan de laatste.