7 - Stad Kortrijk

#8 PARTICIPATIE&SAMENWERKING
181
8
• De oorsprong van het Kunstenoverleg gaat terug naar het ‘kunstenplan’
van midden de jaren 90. Tegen medio 2012 zal het Kunstenoverleg opnieuw
zulk een nota klaarstomen. Van stadswege pleit men er voor dat het nieuwe
Kunstenplan en het Strategisch Beleidsplan van de intendant zoveel mogelijk
zouden sporen.
3.2. Een nieuwe samenwerkingsbasis
Zoals eerder al aangegeven (7.4.4. B) hoeft de stad niét de ambitie te hebben om
overal op het culturele veld op te treden. Los van hun intrinsieke waarde, vervullen
de professionele en semi-professionele kunstenorganisaties op dat vlak een belangrijke
rol in de stad, a fortiori in de ambitie om een ‘boeiend en verrassend speelveld’
te creëren. De doorstart die het Kunstenoverleg in 2011 maakte en de uitdrukkelijke
vraag naar synergie met het stedelijk cultuurbeleid maken dat de tijd rijp is om nog
intensiever samen te werken - weliswaar met respect voor elkaars autonomie en
specifi citeit.
Zeker voor de acht professionele organisaties geldt dat zij een groot deel van hun
subsidies vanwege de Vlaamse overheid ontvangen en dus daar ook de grootste verantwoording
voor hun werking moeten afl eggen. Toch schakelen deze kunstorganisaties
zich ook bewust in in de Kortrijkse context. Het is dan ook van belang dat het
stadsbestuur, blijkbaar duidelijker dan vandaag het geval is, hun belang erkent, want
onmiskenbaar is bij nogal wat leden van het Kunstenoverleg de perceptie aanwezig
dat hun betekenis ondergewaardeerd wordt. Bovendien maken zij dat er een specifi
ek aanbod is op het vlak van theater, dans, podiumkunst tout court, bioscoop en
beeldende kunst, dat er anders niet zou zijn en vaak tot het beste in Vlaanderen mag
gerekend worden. Sommigen onder hen kunnen dan ook gelden als ‘ambassadeurs’
voor de stad, maar hebben het gevoelen dat die rol te weinig onderkend wordt door
de stad, laat staan in wederzijds belang benut. Op dat vlak is perceptie realiteit. Het
voorziene geregelde overleg tussen schepen en Kunstenoverleg kan hopelijk een
frustratie wegnemen en een win-wins openleggen.
Daarnaast lijkt me de tijd ook rijp om de subsidiëring te herzien. Hierboven vermeldden
we al de afspraak om niet alleen de puur fi nanciële subsidie te bekijken, maar
ook de ondersteuning op materieel vlak en - al of niet betaald- ter beschikking stellen
van infrastructuur. Er is bovendien nood aan transparantie en gelijkheid op dat vlak.
Het resultaat van de benchmark (fi nanciële en niet-fi nanciële subsidie samen) en
de vergelijking met vergelijkbare centrumsteden moet aangeven in welke mate
bijsturing gewenst is. Wellicht kan ook gedacht worden aan innovatieve vormen
van ondersteuning. Zo lijkt het me voor meerdere spelers belangrijk om te kunnen