7 - Stad Kortrijk

5
1. Gedecentraliseerde uitbouw van culturele infrastructuur, met het oog op gemeenschapsvorming
& cultuurspreiding. Deze visie zet in eerste instantie in
op cultuuraanbod en -infrastructuur voor de eigen bevolking.
1(bis). het brengen van een populair aanbod, met het oog op een warme,
levendige maar ook breed toegankelijke stad.
2. De bevordering van culturele competentie en de verdieping, vergroting en
vernieuwing van cultuurparticipatie. Deze visie is sterk kunst georiënteerd en
ambieert zichtbaarheid en aantrekkingskracht van Kortrijk tot buiten de
stadsgrenzen.
Deze beleidsvisies vallen ook cultuurhistorisch te duiden: “Het Vlaamse cultuurbeleid
heeft in de eerste helft van het voorbije decennium een ingrijpende transformatie
doorgemaakt. De beleidsperiode 1999-2004 wordt immers gekenmerkt door een breuk
met het verleden. Terwijl er in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw vooral
aandacht is voor cultuurspreiding, i.e. de realisatie van infrastructuur en culturele basisvoorzieningen,
verschuift eind jaren tachtig de focus naar de autonome ontwikkeling
van de kunsten” 2 . Er ontstaan regelgevingen die niet steeds op elkaar afgestemd zijn:
een Podiumkunstendecreet, een Museumdecreet, een Muziekdecreet. Cultuurminister
Bert Anciaux stelt zich bij zijn aantreden in 1999 tot doel om de samenhang van het
cultuurbeleid te versterken via een geïntegreerd cultuurbeleid. Er komen drie overkoepelende
decreten voor Lokaal Cultuurbeleid (2001), Kunsten (2004) en Erfgoed (2004).
In zijn tweede legislatuur werkt Anciaux het Participatiedecreet uit (2006). “Het ondersteunt
maatregelen die participatie aan cultuur, jeugdwerk en sport bevorderen, met
aandacht voor bepaalde kansengroepen. (…) Het uitgangspunt voor deze sterke focus
op culturele competentie en participatie is het idee dat wie meer cultuur bezit, meer
kans heeft op een autonoom bestaan, meer in staat is om reële keuzes te maken in het
leven. Culturele competentie zou immers leiden tot een grotere persoonlijke keuzevrijheid”
3 .
In Kortrijk voltrok zich een gelijkaardige ontwikkeling. Men heeft getracht onder de
noemers CK* en OC het begrip ‘cultuurcentrum’ en ‘cultureel centrum’ in één structuur
in te bedden. Dat was op zich geen onverstandige beslissing, temeer omdat het decreet
Lokaal Cultuurbeleid daarvoor incentives voorzag. In de praktijk bleek dat beide - op
zich valabele- concepten meer en meer uit elkaar groeiden, wat wel vaker het geval is
als je een andere missie en fi naliteit hebt.
2 Lievens, J. & Waege, H. (red), (2011), Cultuurparticipatie in Vlaanderen, deel II, Leuven/ Den Haag: Acco, p. 219
3 Lievens, J. & Waege, H. (red), (2011), Cultuurparticipatie in Vlaanderen, deel II, Leuven/ Den Haag: Acco, p. 220
#5 STRATEGISCHE ONDERBOUW
18