7 - Stad Kortrijk

Kortom, verregaande detailgegevens halen we er niet uit, maar een algemene trend
tekent zich toch af. En daarbij frappeert het dat Kortrijk, op 13 centrumsteden, qua
aanbod ruwweg altijd in de bovenste helft van het klassement zit, maar qua participatie
zelden de onderste helft overstijgt.
Een uitzondering op die regel is de participatie aan (socio)-culturele verenigingen,
waar Kortrijk zowel in 2008 als in 2011 op de 4e plaats staat.
Je zou dus –opnieuw met grote stappen snel thuis- kunnen stellen dat cultuurparticipatie
in Kortrijk goed scoort zolang het om het verenigingsleven gaat, maar voor
verbetering vatbaar is inzake het (vaak professionele) aanbod.
Op het eerste zicht zijn er drie mogelijke conclusies te trekken uit die discrepantie
tussen aanbod en participatie – waarvan één of meerdere juist zijn:
1. Er is te veel aanbod
2. Er is zeker voldoende aanbod (en misschien te veel), maar dat aanbod wordt
niet goed in de markt gezet (communicatie, prijs, planning,…)
3. Het aanbod is niet goed/geschikt genoeg.
Hierop komen we terug in punt 6.3.
De recente studie ‘Participatie in Vlaanderen’ geeft ons nader inzicht in die participatie,
qua doelgroepen en doorslaggevende factoren. En daaruit blijkt alvast dat Kortrijk
heus niet de enige stad is met werk aan de winkel: “Het publiek van de Vlaamse
culturele centra en de bezoekers van de Vlaamse openbare bibliotheken zijn allesbehalve
een weerspiegeling van de Vlaamse bevolking” 15 . Nog altijd zijn dezelfde
bevolkingsgroepen ondervertegenwoordigd: “laagopgeleiden, jongeren, ouderen
en mannen” 16 . Uit het onderzoek blijkt dat “kritische media, ‘peers’, lidmaatschappen
en cultuuractieve ouders een belangrijke functie vervullen bij het doorgeven en
aanleren van culturele competenties die de sociodemografi sche kenmerken overstijgen”
17 .
Ook de leeftijd is een belangrijke factor. Jongeren participeren vooral in bioscoop,
festivals/concerten met niet-klassieke muziek, amateurkunsten , podiumactiviteiten
als ballet, hedendaagse dans en theater. Musea en tentoonstellingen, klassieke
muziek, erfgoed en lidmaatschap van sociale of ontspanningsverenigingen pieken
daarentegen rond de 60 jaar.
Het opleidingsniveau weegt altijd door maar des te sterker naarmate men ouder is.
Ook hoogopgeleiden scoren beduidend beter. Het culturele kapitaal dat je van thuis
uit mee kreeg heeft voor alle leeftijden en generaties eenzelfde participatiebevorderend
effect.
15
Lievens, J. & Waege, H. (red), (2011), Cultuurparticipatie in Vlaanderen, deel II, Leuven/ Den Haag: Acco, p. 159
16
Lievens, J. & Waege, H. (red), (2011), Cultuurparticipatie in Vlaanderen, deel II, Leuven/ Den Haag: Acco, p. 159
17
Lievens, J. & Waege, H. (red), (2011), Cultuurparticipatie in Vlaanderen, deel II, Leuven/ Den Haag: Acco, p. 159
5
#5 STRATEGISCHE ONDERBOUW
26