Kikker & Co - Provincie West-Vlaanderen

24
gegroefde watertor (man)
gegroefde watertor (vrouw)
cocon spinnende watertor
grote spinnende watertor
‘Echte’ waterinsecten
In het water leven nog meer soorten torren. In onze streken vind je er vlot
een vijf- tot tiental. Hoe beter de kwaliteit van het water en de biotoop, hoe
meer soorten. Vaak ontdek je een soort geelgerande watertor-in-pocketformaat.
Dit zijn dus géén jongen van de ‘grote’ geelgerande waterkever. Een
verpopte kever groeit niet meer!
Vooral de gegroefde watertor lijkt goed op zijn (dubbel zo) grote familiegenoot.
Larven van de watertorren kunnen naargelang de soort erg verschillen.
De larve van de gegroefde watertor bezit een opvallend lang, buisvormig
kopje. De modderkever is een van de kleine watertorretjes die vrij algemeen
voorkomt: eirond, geelbruin, 1,3 cm lang. De larve is opvallend geel-enzwart
getekend en ziet er nogal garnaalachtig uit.
Grote spinnende watertor: uniek
Een erg bijzondere, zeldzamere watertor is de grote spinnende watertor.
Deze reus onder onze waterkevers meet tot 5 cm en kleurt glimmend groenzwart.
De volwassen kever is een planteneter, die vooral draadalgen lust.
De grote kever weet gedeeltelijk onder water te ademen dankzij de ‘plastron’.
Zo heet de strook waterafstotende haartjes op keel en borst, die lucht
vasthoudt en bovendien gassen uitwisselt met het water. Een soort ‘kunstkieuw’
dus. Tijdens de drukke zomerperiode wordt het zuurstofverbruik echter
te hoog en moet de kever bijtanken. Dit gebeurt op merkwaardige wijze:
de kever steekt een antenne boven water uit, waterafstotende
haartjes op die antenne vormen een
kokertje, waarlangs de lucht naar de
dekschilden en de plastron doorstroomt.
Je moet er maar op
De cocon van de
spinnende watertor
Het wijfje van de grote spinnende
watertor legt na de winter zowat 50
eitjes in een cocon, die ze uit eigen
garen spint. De lucht wordt in de drijvende
cocon ververst via een ‘schoorsteentje’
dat boven water uitsteekt. Na twee weken
knaagt de larve zich een weg naar het water.
Daar wordt ze één der meest vraatzuchtige
rovers.
Met 4 krachtige kaken doodt ze haar prooi, die ze boven
water opeet. De prooi wordt uitwendig voorverteerd door
een sterk maagzuur, dat de larve uitbraakt. Op het einde van
haar jeugd eet ze uitsluitend slakken: ze stopt haar kop in
de schelp, spuit het verteerzuur over het weekdier en slorpt
het papje op.
De volgroeide nimf wordt 7 cm lang: onze allergrootse
waterlarve. Ze verpopt zich aan land in een kuiltje, om pas
6 weken later als kever naar de vijver terug te keren. De
kever vliegt goed en kan vlot nieuwe, geschikte poelen
opzoeken.
komen.
Deze tor is minder snel
in het water en mist
de zwempoten van
zijn geelgerande
neef. Maar als
planteneter
is snelheid
minder
aan de
orde.