Kikker & Co - Provincie West-Vlaanderen

Vogels
waterhoen Johan Verbanck
Het waterhoen
Het waterhoen bezit een leigrijs verenkleed met veel wit onder de opgewipte
staart. Opvallend is de levendige, rode snavel met een gele punt. De
vogel loopt op groene poten. Waterhoentjes eten dierlijk én plantaardig
voedsel. Dat vinden ze zowel op het land, langs de oever, als op het water.
Meerkoeten, die nauw verwant zijn aan het waterhoen, zijn eenkleurig grijszwart,
met een grote witte snavel. Ze leven op grote open vijvers.
Waterhoentjes houden van kleine, moerasachtige watertjes.
Waterhoentjes bouwen een groot nest, meestal dicht bij of op het water. Het
is goed verankerd tussen waterplanten of struiken. Een koppeltje waterhoentjes
is van eind maart tot begin augustus druk doende met nestelen en
kuikens opvoeden. Ze krijgen 5 tot 8 eieren die 3 weken bebroed worden. Na
7 weken vliegen de jongen uit. Meestal zijn er 2, soms 3 legsels per jaar.
Jonge waterhoentjes vallen regelmatig ten prooi aan roofdieren en roofvissen.
De wilde eend
De wilde eend is de grootste en meest algemene van de grondeleenden. Die
‘slobberen’ in de waterbodem langs de oever en zeven er eetbare plantjes
en diertjes uit. Ze zoeken ook diepere bodems af door ‘kopje onder’ te gaan,
met het achterlijf omhoog gericht. Helemaal onder water duiken hoort er
niet bij. Wanneer wilde eenden opvliegen, stijgen ze in een bijna verticale
vlucht uit het water op. Tamme of verwilderde neerhofeenden zijn
daarvoor te zwaar en te lomp. Ze vliegen steeds schuin op.
Het mannetje, de woerd, is onmiskenbaar met zijn glimmend groene kop en
hals, die eindigt met een witte ring. De staart bezit witte randen en twee
zwarte, grappig opgekrulde middenstaartveertjes. Het wijfje is geelachtig
gespikkeld donkerbruin. Beide bezitten een grote purperviolette vleugelspiegel,
afgeboord met zwarte en witte lijnen.
57
waterhoen
wilde eend