Untitled - Stichting Papua Erfgoed

zich bij de geringste fout tegen zijn meester keert
en alles verwoest wat die gebouwd heeft. Waren de
schoepen van zijn waterwiel wel sterk genoeg om de
schok te verdragen, wanneer het water er een plotselinge
aanval op deed? Hij had zich voorgesteld,
hoe dat zware wiel, dat maar met moeite in beweging
gebracht kon worden, die stoot zou opvangen.
Een lelijke opdoffer zou het natuurlijk krijgen,
totdat zijn traagheid overwonnen was en de schoepen
lustig met de stroom mee draaiden, dan was de
druk veel minder. Welnu, dan zou hij het wiel vast
tevoren in beweging brengen met handkracht en
daardoor het gevaar van breuk verminderen.
Goed, dat was één punt, waarover hij zich geen
zorgen meer behoefde te maken, maar waren er
werkelijk geen andere, die hij over het hoofd zag?
Zou hij straks, als de zaak in splinters lag en hij weer
opnieuw moest beginnen, zich niet telkens moeten
verwijten: „Stommeling, had daar dan toch ook aan
gedacht!" Zo had hij zich dag en nacht met vragen
gekweld, ja, was soms met een schreeuw wakker
geworden uit een onrustige slaap. Maar hoe hij zich
ook telkens weer het in werking stellen van het wiel
tot in alle bijzonderheden voor ogen getoverd had,
hij had geen enkele nalatigheid ontdekt. En nu was
dan het grote ogenblik gekomen, dat zijn werk op
de proef gesteld zou worden.
69