Untitled - Stichting Papua Erfgoed

de melk en boter niet kon missen. Bovendien kon hij
er goedkoop aankomen van een sergeant, die met
verlof naar Holland ging en die twee prachtige
Bengaalse melkgeiten, drie halfvolwassen dieren en
twee bokken op stal had staan.
Toen hij eindelijk zover was, vroeg hij pensioen
aan.
Kapitein Spits riep hem op rapport. „Wat is dat
voor waanzin?" barstte deze los, toen Bull voor
hem in de houding stond. „Man, je hebt nog een
loopbaan voor je als geen ander. Je staat op het
punt onderluitenant te worden en over vijf jaar is je
pensioen bijna tweemaal zo hoog als nu. Je bent
gezond en sterk. Op jouw leeftijd en met jouw
lichaam kan je toch niet stil gaan leven."
„Juist omdat ik nu nog gezond en sterk ben,
kaptein. Over vijf jaar ben ik misschien te oud om
opnieuw te beginnen."
„Opnieuw beginnen? Man, wat bezielt je? Nergens
krijg je zo'n kans meer als bij het leger. Kijk, ik
verdraai het eenvoudig. Ik stuur je ontslagaanvrage
niet door. Denk er nog een week over, dan zal je
me gelijk geven. En dan doen we of er niets gebeurd
is."
„Dank u wel, kaptein, dat u het zo goed met me
voorhebt," antwoordde Bull glimlachend. „Maar
ik heb er lang genoeg over nagedacht en kom toch