Untitled - Stichting Papua Erfgoed

maar ook een goed organisator was. Hoe anders was
nu alles dan toen hij voor het eerst naar Nieuw-
Guinea trok. Ook toen had hij een verlanglijst gemaakt,
maar hij had er telkens met bloedend hart
zeer noodzakelijke dingen uit moeten schrappen
vanwege geldgebrek. Wat was hij toen blij geweest
met een kapotte motorfiets, waar hij tenslotte toch
zijn eerste zagerij mee gebouwd had. Toen was hij
ook geheel op zichzelf aangewezen geweest, maar
thans waren twee prima vakmensen met hem aan
boord gestapt, die met hun jonge vrouwen naast
hem en Treesje over de reling hingen. De een was
de monteur, die reeds vroeger onder moeilijke omstandigheden
voor Van Laer gewerkt had, en de
ander had na voltooiing van zijn studie ervaring
opgedaan in een conservenfabriek, waarin Van Laer
ook belangen had.
Ook Treesje ging thans met heel andere gevoelens
dan vroeger. Zij had de jonge vrouwen der monteurs
onder haar moederlijke bescherming genomen en
samen zouden ze daar aan het Sentanimeer ongetwijfeld
een gezellige nederzetting vormen. Voor
haar ook zag de toekomst er rooskleurig uit. De
eerste tijd zouden ze het met de tenten moeten stellen,
die ze voor dit doel hadden meegenomen, maar
dat zou niet lang duren, ook al stond er misschien
van hun huis niets meer overeind. En nu zou het
205