Untitled - Stichting Papua Erfgoed

de Tanah-Merah-baai binnen, de Baai van de Rode
Aarde, zo genoemd naar de vele ijzerbergen, die er
omheen lagen als rood verroeste helmen in een groen
landschap. Daar gingen zij aan wal en werd hun
bagage ontscheept, die onder de reis belangrijk
zwaarder geworden was. Alles werd ondergebracht
in een primitieve woning, het zogenaamde posthuis,
waar gouvernementsambtenaren een onderkomen
vinden op hun inspectiereizen, maar waar ook
anderen hun intrek mogen nemen als er geen ambtenaar
is. Trouwens, wie had het hun kunnen verbieden?
Trees voelde zich weinig op haar gemak te midden
van de inboorlingen, de Papoea's, die nagenoeg
naakt om hen neerhurkten en hen aangaapten als
betrof het wezens van een andere wereld. Eerst waren
zij gevlucht op het gezicht van de geiten, die zij als een
soort helledieren beschouwden, maar langzamerhand
waren de moedigsten teruggekeerd en wilden
tegen beloning in gekleurde katoen zelfs wel een
handje helpen met het versjouwen van de bagage.
,,Als jij je nu hier wat inricht," zei Bull tot Trees,
,,ga ik morgen alleen door naar Sentani, om een plek
te zoeken voor ons huis en daar alvast voorlopig iets
te bouwen."
Trees vond het idee om alleen te midden van deze
wilden achter te blijven niet bepaald verlokkend,
40