Untitled - Stichting Papua Erfgoed

„Zoudt u dat niet even kunnen uitstellen? Over
vijf minuten kunt u gebruik maken van de telefoon
in het hotel."
't Lijkt wel een ontvoering," zei Bull. „Goed, ik
ga mee."
Buiten gekomen ging mr Smeetinck hem voor naar
'n prachtige Lancia, die aan de overzijde van de straat
geparkeerd stond, met een kleine, magere chauffeur
aan het wiel. Achterin zat een figuur weggedoken.
Mr Smeetinck opende het portier en sprak: „Hier
is onze man — hij neemt uw uitnodiging aan.
Meneer de Terry — mijn chef, de heer van Laer."
„Grote goedheid!" liet Bull zich onwillekeurig
ontvallen, terwijl hij trachtte het duister met de
ogen te doorboren en de uitgestoken hand in zijn
stevige knuist schudde.
„Niet onbekend blijkbaar," grinnikte de heer van
Laer. „Kom, stap in, anders zouden we last kunnen
krijgen van nieuwsgierige mensen." En zich daarna
tot zijn secretaris wendend: „Smeetinck, ik had je
graag mee uitgenodigd, maar ik weet...."
„Ja, jammer genoeg heb ik nog een paar belangrijke
brieven te schrijven en u wilt me dus wel verontschuldigen.
Meneer de Terry zie ik morgen waarschijnlijk
wel." Met deze woorden sloeg Smeetinck
het portier dicht en de Lancia zette zich onhoorbaar
in beweging.
195