Untitled - Stichting Papua Erfgoed

die krijsend in de bomen rondfladderden, hem al
aan 't werk. De „sluice box" was stevig bevestigd
op een standaard van sterke, jonge boompjes. Het
water stroomde er lustig doorheen, telkens stuitend
tegen de dwarslatjes, omhoogspringend en weer
verderstromend. Bull gooide er de eerste scheppen
zand in, het water werd troebel. Eerst bleef er nog
wat zand achter de latten hangen, maar na een
ogenblik wachten was het tot de laatste korrel
meegevoerd door het water. Je kon niet zien, dat
er bij die latjes iets achtergebleven was, maar toch
wist Bull, dat dit zo moest zijn. Hij ging voort met
scheppen. Af en toe pikte hij wat kiezel uit de goot,
dat was blijven steken, en gooide het weg. Dan begon
hij weer te scheppen.
Het water in de kom daalde nu, doordat er niets
bij kwam. Hij hielp het nog wat met dalen door het
met zijn schop uit te hozen en begon dan weer te
graven. Tegen de middag kon hij al duidelijk zien,
dat er zich achter de latjes heel wat fijn stof had
verzameld, en de verleiding werd sterk om de goot
nu eens leeg te maken om te zien hoeveel er in zat.
Maar hij deed het niet.
Op sommige plaatsen kwam nu de naakte rotsbodem
al bloot. Hij schepte ijverig door.
Toen Bull op zeker ogenblik weer wat kiezel uit
de goot wierp, pikte hij een steen op van de grootte