Untitled - Stichting Papua Erfgoed

te koop bleken en hem wilden verdedigen tegen
gevaren, die zij niet begrepen en waar zij ook verder
niet naar vroegen. Voor hen was het genoeg, dat
iemand hun „Vader", want zo noemden ze hem,
kwaad wilde doen, om zelfs niet voor doodslag terug
te deinzen. Brave kerels!
En inderdaad, die Johannes kon gevaarlijk worden.
Als hij een goed spoorzoeker was, wat bijna alle
Papoea's zijn, dan kon hij de vindplaats met alle
verborgen gereedschappen opsporen. Dan zou de
gezaghebber een soort bewijs in handen hebben en
hem verder verblijf in Nieuw-Guinea kunnen verbieden.
Maar die domme Papoea daarom maar
ineens uit de weg te ruimen, nee, dat was hem te
kras. Hij wist er iets anders op. Wat hem op dit
idee bracht, was het vel van een zwart met wit
gevlekte bok, die hij kort geleden geslacht had;
dat vel hing nu te drogen. Hij zou voor soewanggi
spelen en Johannes zó aan 't schrikken maken, dat
hij nooit meer in de buurt zou durven komen.
„Ga nu vlug terug naar je hut," zei hij tot
Goliath. „Als Johannes bij jullie komt, gaat David
even naar buiten met een gloeiend stuk hout. Dat
is voor mij het teken. Wil hij je geld geven, neem het
dan gerust aan. Ik zorg wel voor de rest."
De beide mannen gingen naar huis, na beloofd
te hebben de orders stipt uit te voeren. En Bull ging
164