Untitled - Stichting Papua Erfgoed

lijking met dat in de beschaafde wereld. Je velt één
enkele sagopalm, klopt het merg fijn, wast het meel
er uit en je hebt voor een hele maand voedsel,
wanneer je daarnaast dan nog wat duiven schiet,
een wild zwijn of een kasuaris. Als je dat eens
vergeleek met het leven in Holland.... In brieven
van zijn familie hoorde hij steeds weer dezelfde
klachten over moeilijkheden. Neefjes, die geen werk
konden vinden, nadat zij vijf jaar lang op de H.B.S.
gezwoegd hadden. Fabrieken, die stopgezet werden,
omdat de mensen geen geld hadden om de gemaakte
goederen te kopen. En niet omdat ze ze niet nodig
hadden, o nee, want ze liepen met gaten in hun
zolen en tot op de draad versleten kleren, terwijl ze
margarine moesten eten in plaats van roomboter.
En om alles nog moeilijker en ingewikkelder te
maken, duizend-en-één bepalingen en wetten, uitgevaardigd
door de regering. Wat bleef er zo nog over
van de vrijheid, waar de Nederlanders van zongen
in hun volksliederen?
Zelfs op Java was het niet meer als vroeger. Ook
daar liepen al Europeanen zonder werk. Tweemaal
reeds had hij een oud-militair aan de deur gehad,
die zijn hulp had ingeroepen omdat hij gebrek leed
met zijn gezin. Want door de duurte was hun
pensioen niet meer voldoende. Dat waren nu de
mannen, die in Atjeh gestreden hadden en een
31