Untitled - Stichting Papua Erfgoed

leggen te Ifar, dicht bij het Sentanimeer. Het was
een plan, waar hij al jarenlang mee rondliep en
waarvoor hij ook de toestemming van Batavia
had. Maar hij had nooit iemand kunnen vinden,
die er het toezicht op zou kunnen houden. Of
Bull dit ook nog zou kunnen doen bij al zijn
ander werk?
Natuurlijk wilde Bull dat, heel graag zelfs en
tegen een matig salaris. Hier was een gelegenheid
voor hem om ervaring op te doen op kosten van het
gouvernement. Ook zou het zijn aanzien onder de
Papoea's verhogen, wanneer hij bekleed was met een
officiële functie. Zij zouden in hem de rechterhand
van de gezaghebber gaan zien en dat bracht grote
voordelen mee.
Dat was dus afgesproken. Reeds de volgende
morgen ging hij met Urver mee naar Ifar. Daar
wees de gezaghebber hem de plaats, die hij voor de
eerste proeftuin had gedacht. Hij liet het dorpshoofd
komen en beval hem Bull in alles behulpzaam te
zijn en het deze niet aan werkkrachten te laten
ontbreken.
Welnu, Bull liet er geen gras over groeien, maar
gaf het dorpshoofd direct opdracht om alle bomen
en struikgewas, die het terrein bedekten, om te
kappen, op hopen te gooien en er de brand in te
steken, zodra alles droog was. Dat werk zou ruim
125