Untitled - Stichting Papua Erfgoed

„En vijfentwintig!" klonk het onverstoorbaar uit
de mond van de kapitein.
De Chinees werd boos. Voor honderd gulden had
hij een gloednieuw zitje kunnen kopen, maar hij
wilde niet onderdoen voor al die mannen in uniform.
,, Honderdvijftig!''
„Tweehonderd!" riep Spits.
„Tweehonderd gulden voor dit prachtige zitje!"
kraaide de afslager. „'t Is te geef! Er zit ergens een
schat in verborgen. Wie biedt meer dan tweehonderd?
Voor de eerste maal.... Voor de tweede
maal...."
„Tien gulden er op!" schreeuwde de Chinees, hees
van opwinding.
„Niemand meer dan tweehonderdtien gulden?
Werkelijk niemand meer?.... Voor de derde maal!"
De Chinees zat er aan vast.
„Nu deze mooie divan met kleed!" schreeuwde
de afslager al weer, zonder de Chinees te veel tijd te
gunnen om over zijn dwaasheid na te denken. En zo
gingen ze het hele huis door. Alles wat Bull niet had
ingepakt om mee te nemen naar Nieuw-Guinea
kwam onder de hamer en bracht prijzen op, waar
Bull in zijn meest optimistische ogenblikken niet
aan had durven denken. Een oude uniformpet
bracht vijfentwintig gulden op. De kapitein nam
hem in ontvangst. Een aardig bewerkt Balinees
35