Rapport Commissie Brouwer: 'Gewoon doen' - Ngfg

verschuiving van delict naar risico en van repressie naar voorzorg en preventie. Beter gezegd,
het beleid ten aanzien van voorzorg en preventie heeft lange tijd geen gelijke tred gehouden
met het repressieve beleid en is daarom de afgelopen jaren geïntensiveerd. Ook van oudsher
meer repressieve middelen, die vroeger als straf werden opgelegd na een overtreding of
misdrijf, worden nu preventief gebruikt. Hierbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan de
gebieds- of contactverboden. Er is fors geïnvesteerd in nieuw beleid, waarbij veel meer dan
voorheen kan worden ingegrepen in de persoonlijke levenssfeer van burgers. Het gewicht is
daarbij deels verschoven naar het lokale bestuur. De burgemeester heeft naast en in
samenspraak met de officier van justitie de afgelopen jaren extra bevoegdheden gekregen,
zoals preventief fouilleren, het opleggen van gebiedsverboden en samenscholingsverboden en
het mogen ophouden van groepen personen die de openbare orde dreigen te verstoren
(‘bestuurlijke ophouding’). Veel instrumenten worden ingezet jegens burgers die nog geen
kwaad hebben verricht of overtredingen of misdrijven hebben begaan en dat – op een enkele
uitzondering na – ook niet van plan zijn. Het leidende beginsel is nu: vroegtijdig signaleren en
tijdig ingrijpen.
(B) Preventie noopt tot nieuwe samenwerkingsverbanden
De afgelopen jaren is een stelsel van samenwerkingsrelaties ontstaan tussen gemeentebestuur,
politie, justitie, onderwijs, horeca, winkeliersverenigingen, woningbouwcorporaties,
verslavingszorg, GGD’s, jeugdzorg en buurtwerkers. Op dit terrein van preventief
veiligheidsbeleid wordt informatie niet altijd adequaat geselecteerd en indien noodzakelijk
gedeeld met andere partijen. Een voorbeeld: burgemeesters krijgen van het Openbaar
Ministerie niet alle informatie aangaande verlofbewegingen of vrijlatingen van exgedetineerden
en TBS-ers. Dit terwijl gemeenten wel de wettelijke zorg hebben voor enerzijds
het nazorgtraject; huisvesting, uitkering, begeleiding en anderzijds de zorg voor de openbare
orde.
Om de samenwerking op lokaal niveau meer structuur te geven, worden in heel Nederland
Veiligheidshuizen opgericht. Dit gebeurt meestal op instigatie van de gezagsdriehoek
(burgemeester – officier van justitie – districtschef van politie). Het casusoverleg vormt de
kern van het Veiligheidshuis. Meerdere partijen voeren op reguliere basis met elkaar overleg
over een specifieke casus. Bijvoorbeeld het casusoverleg ‘huiselijk geweld’, het casusoverleg
‘jeugd’ of het casusoverleg ‘veelplegers’.Veelal wordt gewerkt met actuele en historische
persoonsgegevens vanuit één of meer databases van het OM en de politie. Het persoonlijke
dossier bevat informatie over onder meer het criminele verleden, verslavingsproblematiek,
10