Rapport Commissie Brouwer: 'Gewoon doen' - Ngfg

aan het delen van gegevens als dat noodzakelijk is voor de veiligheid. Die randvoorwaarden
zijn van groot belang. Uit onder meer artikel 8 EVRM vloeit voort dat de noodzaak van het
verstrekken van gegevens voor de veiligheid vast moet staan. Ook moet zijn voldaan aan de
beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Daarom moet aan toepassing van de derde
grondslag altijd een risicobeoordeling vooraf gaan. Proportionaliteit vereist ook dat goed
wordt gekeken naar met wie wordt gedeeld. Daarvoor is het belangrijk dat er aandacht is voor
het specifieke domein waarbinnen de gegevensverstrekking plaatsvindt. De verplichting om
gegevens te delen met degenen die aan veiligheid kunnen bijdragen is niet eenvoudig in
algemene zin - en dus met álgemene regels – af te grenzen. De risicobeoordeling moet
uitwijzen óf gegevens gedeeld moeten worden en met wíe gegevens gedeeld moeten worden.
Het moet duidelijk zijn op basis van welke criteria de beoordeling plaatsvindt of sprake is van
een bedreiging van de veiligheid en met wie in dat kader moet worden gedeeld. En op basis
van welke criteria beoordeeld wordt of het ‘delen’ van gegevens bijdraagt aan de veiligheid
in het specifieke geval. Een duidelijke afbakening van het domein waarbinnen ‘delen indien
noodzakelijk voor de veiligheid’ is daarbij essentieel. Ter toelichting, dat houdt in dat
nagegaan wordt welk doel de verschillende ‘professionals’, organisaties en instellingen
nastreven. Binnen het domein van de jeugdzorg is dat doel onder meer het waarborgen van de
veiligheid van kinderen en jongeren. Delen van gegevens met een andere ‘professional’ die
binnen dat domein werkt en dus datzelfde doel nastreeft is eerder gerechtvaardigd dan het
delen van gegevens met een ‘professional’ die een ander doel nastreeft, zoals een
verzekeringsmaatschappij of een werkgever. Degene die voor verwerking van gegevens
verantwoordelijk is heeft de plicht deze criteria voor ‘indien noodzakelijk voor de veiligheid,
moet je delen’ vooraf te formuleren. In de praktijk moet dit betekenen dat de organisatie
waarvoor de ‘professional’ werkt of de beroepsgroep waar de ‘professional’ deel van
uitmaakt de risicobeoordeling faciliteert. Dat kan door vaak voorkomende situaties op een
handzame manier voor de ‘professional’ te beschrijven en voor gevallen van twijfel een
tweedelijnsvoorziening in het leven te roepen. In de eerste plaats binnen de eigen organisatie.
Maar ook verdient het soms overweging buiten de organisatie een vertrouwenspersoon voor
de beroepsgroep aan te stellen. De Commissie adviseert het kabinet te bevorderen dat de
‘professionals’ die aan veiligheid werken zich kunnen wenden tot een externe
vertrouwenspersoon voor hun beroepsgroep: een gezaghebbende persoon die fungeert als
vraagbaak en klankbord met wie zij twijfels kunnen bespreken over hun risicobeoordeling of
over de noodzaak persoonsgegevens te delen. Zoals de Deken van de Orde van Advocaten