Rapport Commissie Brouwer: 'Gewoon doen' - Ngfg

achterwege moet blijven voor zover een geheimhoudingsplicht uit hoofde van beroep of
wettelijk voorschrift aan delen van gegevens in de weg zou staan, zoals onderdeel d. van
artikel 9 van de Wbp formuleert, kan niet betekenen dat – bijvoorbeeld – een psychiater die
kennis neemt van levensbedreigende omstandigheden van of in de kring rond zijn cliënt deze
kennis onder zich houdt. De Commissie beoogt daarbij uitdrukkelijk niet het beroepsgeheim
uit te hollen. Het moet gaan om concrete verstrekkingen waaraan altijd een risicobeoordeling
vooraf is gegaan. De hulpverlener moet zich afvragen of het delen nodig is, of de veiligheid
van betrokkene door het delen versterkt wordt en of delen proportioneel is. En ook of het
delen voldoet aan het subsidiariteitsbeginsel en welke overige risico´s er zijn.
Delen voor een veilig plein
Het delen van camerafaciliteiten of het delen van camerabeelden zal voor een goede veiligheid in de
openbare ruimte noodzakelijk kunnen zijn op plaatsen waar cameratoezicht door de overheid (het
openbare plein) naadloos en ongemerkt overgaat in camerabewaking door de private sector (het
aangrenzende treinstation of het winkelcentrum). Alleen het delen van de camera-informatie maakt
het mogelijk om voor het gehele aaneensluitende gebied van plein, station en winkelpassage zorg te
dragen voor een adequate beveiliging met adequaat toezicht.
Wie is verantwoordelijk voor ’ indien noodzakelijk voor de veiligheid, moet je delen’:
Vooraf moet vast komen te staan wie er verantwoordelijk is voor de gegevens en daarmee
ook voor het delen van de gegevens. Eindverantwoordelijkheid berust altijd bij de leiding van
de organisatie waar de ‘professional’ werkt. Deze moet een verantwoordelijke aanwijzen,
deze functionaris faciliteren en er op toezien dat deze zijn verantwoordelijkheid ook draagt.
Wanneer delen plaatsvindt door een koppeling van bestanden of het werken in een
samenwerkingsverband, zoals in een veiligheidshuis moet duidelijk zijn wie de
eindverantwoordelijkheid heeft.
Het hoeft niet allemaal tegelijk
Het delen van informatie behoeft niet altijd allemaal tegelijk. De inrichting van een verwijsindex ‘sec’
is een goed en sober middel om meldingen vast te leggen en om samenwerkende instanties de
mogelijkheid te geven om te zien of ook een andere instantie een melding gedaan heeft over
dezelfde persoon. Bij zo’n verwijsindex ‘sec’ wordt weinig of geen feitelijke informatie vastgelegd: het
is eerder een “piepsysteem” waarbij vastgelegd wordt dat er meldingen zijn en dat iemand bij een
bepaalde instantie bekend is.