Rapport Commissie Brouwer: 'Gewoon doen' - Ngfg

ongewenst verklaarde vreemdelingen), Eurodac (vingerafdrukken voor de identificatie van
asielzoekers), het Ecrissysteem (geautomatiseerde uitwisseling tussen EU-lidstaten uit
nationale strafregisters) en gegevensuitwisseling met derde landen (onder andere
passagiersgegevens die aan de Verenigde Staten worden verstrekt).
Daarnaast zijn er diverse internationale verdragen, Europese richtlijnen en kaderbesluiten die
gedeeltelijk zien op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer. De belangrijkste daarvan
zijn artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de
fundamentele vrijheden (EVRM), artikel 17 van het Internationaal verdrag inzake
burgerrechten en politieke rechten (IVBPR), het Verdrag tot bescherming van personen met
betrekking tot geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens van 28 januari 1981
(Dataprotectieverdrag; Trb. 1988, 7) en de Richtlijn nr. 95/46/EG betreffende de bescherming
van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende
het vrije verkeer van die gegevens (Privacyrichtlijn; Pb EU 2003, 284). Opvallend is dat deze
instrumenten aanzienlijk ouder zijn dan de in de vorige alinea beschreven
veiligheidsinstrumenten en de wettelijke normen hierin bovendien veelal open zijn
geformuleerd. Daardoor biedt de regeling ruimte voor nadere inkleuring en de flexibiliteit om
mee te bewegen met ontwikkelingen en behoeften op het terrein van veiligheid.
De belangrijkste conclusie is dat in internationaal verband de aandacht voor
veiligheidsmaatregelen niet gelijk op is gegaan met de aandacht voor privacybescherming.
Daar waar wel aan de bescherming van de persoonlijke levenssfeer is gedacht, diende dat
vooral om de veiligheidsmaatregelen te accommoderen. Internationaal blijkt niet van de
aanwezigheid van een algemene visie op de balans tussen veiligheid en de persoonlijke
levenssfeer.
2.8. Waarheen, waarvoor
Alle beschreven maatschappelijke ontwikkelingen zetten de spanning tussen veiligheid en
persoonlijke levenssfeer meer ‘op scherp’. Wij hebben als samenleving heel wat verlangens
en wensen op het terrein van veiligheid en persoonlijke levenssfeer. Het willen voorkomen
van risico’s, het overzien en voorzien van mogelijkheden en bezwaren van technische
ontwikkelingen, de vervlechting van private en publieke doelen en middelen, alsmede de
internationale druk leiden ertoe dat de vragen die betrekking hebben op de spanning tussen
veiligheid en persoonlijke levenssfeer steeds vaker in een vroeg stadium moeten worden
18