Rapport Commissie Brouwer: 'Gewoon doen' - Ngfg

voorbeelden zijn verkeers- en locatiegegevens bij elektronische communicatie en
passagiergegevens uit de burgerluchtvaart. Daarbij gaat het om gegevens die bedrijven in
eerste instantie om een andere reden van hun klanten hebben gekregen. Uit gesprekken die de
Commissie heeft gevoerd blijkt dat het bedrijfsleven dat als problematisch ervaart omdat
daarmee een inbreuk wordt gemaakt op de vertrouwensrelatie die bedrijven met hun klanten
onderhouden.
Dat roept wel belangrijke vragen op. Enkele daarvan zijn: hebben burgers, bedrijven en
instellingen ook de mogelijkheden (gekregen) om preciezer en sneller op de hoogte te geraken
van welke instantie over welke gegevens beschikt, aan welke andere instantie deze gegevens
worden doorgeleverd, welke andere instantie om die gegevens heeft gevraagd; bestaan er nog
adequate mogelijkheden om die gegevens en gegevensstromen te controleren en zo nodig te
corrigeren? Ook is de vraag wie verantwoordelijk is voor de transparantie en het informeren
van burgers in het geval de overheid gegevens van burgers in een later stadium opvraagt bij de
private sector.
Een ander aandachtspunt is de verwevenheid publiek-privaat bij de ontwikkeling van nieuwe
technologische instrumenten. Zo beschikken bijvoorbeeld lang niet alle gemeenten over de
noodzakelijke kennis voor het ontwikkelen van complexe digital systemen, zoals een
verwijsindex risicojongeren of een elektronisch kinddossier. De publieke instellingen zien
zich vaak genoodzaakt de ontwikkeling van digitale systemen aan een externe organisatie
over te laten, veelal een private partij. Er ontstaan dan vormen van samenwerking waarin niet
alleen organisaties met een publieke taak participeren, maar ook particuliere bedrijven en
adviesbureaus een steeds wezenlijker rol gaan vervullen. Technologie dwingt als het ware tot
arrangementen van publiek-private samenwerking. Passende deskundigheid zal ook – en
wellicht vooral – bij ICT-diensten binnen de overheid beschikbaar moeten zijn. Het is de
moeite waard na te gaan of in de initiatieven om ICT-projecten meer geconcentreerde
aandacht te geven, ook het privacybelang een passende plaats kan krijgen.
Een en ander zou de waarborgen zoals neergelegd in de regels ter bescherming van de
persoonlijke levenssfeer onder druk kunnen zetten. Er zou dus meer helderheid moet komen
over de vraag waar exact bepaalde verantwoordelijkheden rondom de invulling van de
bescherming van persoonsgegevens belegd moeten worden. Wanneer de overheid bedrijven
verplicht tot het verstrekken van gegevens over hun klanten zou het dan niet ook de overheid
moeten zijn die voor de transparantie daarover moet zorgen? En zou het ook niet de overheid
16