pdf - IPV

1/ Waarom
opleiden?
controlepunten al zijn waren uit de rekken moet halen bij de grootste supermarktketens in ons land,
beseffen sectorgenoten tot welke omzetverliezen dergelijke fouten kunnen leiden en dat een bedrijf de
eigen toekomst ermee in het gedrang brengt. Dit soort ervaringen doet bij voedingssondernemingen het
bewustzijn toenemen dat HACCP- en GMP-opleidingen meer te bieden hebben dan enkel het voldoen
aan wettelijke eisen en certificaten. Een toenemend aantal ondernemers realiseert zich dat ze noodzakelijk
zijn om bij het personeel een verantwoordelijke en bewuste houding te realiseren.’
- Normering en controle
De voorbije jaren verscherpte de overheid haar regelgeving en legde de sector zichzelf strengere voorschiften op.
Eigen controleorganen en certifiëringssystemen deden hun intreden of werden verder uitgebouwd. Het aantal
audits waaraan bedrijven zichzelf onderwierpen of die uitgingen van overheidsinitiatief, nam zienderogen toe.
Strenge controles op zich maken geen verschil. De producten van een bedrijf halen pas de norm wanneer ze een
juiste behandeling krijgen. Dat betekent dat wie met deze producten in aanraking komt, moet weten hoe ermee
om te gaan. Welke zijn de verschillende gevaren van het verwerkingsproces en waarin ligt de gevoeligheid van de
grondstoffen? Hoe worden gevaren bij de productie vermeden? Op welke manier is blootstelling aan risico’s uit
de weg te gaan? Bestaan er corrigerende maatregelen? De regels verschillen hier per product en per verwerkingswijze.
De kritische voorschriften voor groenten zijn bijvoorbeeld anders dan die voor deegwaren. Maar ook: wanneer
een aardappel versneden wordt tot diepvriesfrietjes verschillen de normen van wanneer diezelfde aardappel
in een salade terechtkomt.
‘Per dag verwerken we hier 2,5 miljoen liter melk tot vaste zuivelproducten: melkpoeder, boter, kaas, …
Om tot een gezond eindproduct te komen, moeten onze werknemers leren omgaan met de eigenheid van
melk’, vertelt Luc Van Den Noortgaete van Belgomilk. ‘Elke arbeider die hier aan de slag gaat, volgt daarom
een zuivelcursus. Voedselveiligheid maakt daarmee het vertrekpunt uit van ons opleidingsbeleid. Daar
is geen ontkomen aan.’
Enkel door zichzelf strikte regels op te leggen, kan een voedingsbedrijf gezonde en veilige waren op de markt brengen.
Gezien de manier waarop dit gebeurt, afhangt van het product en de manier van verwerking, betekent dit dat
het haast om een bedrijfsspecifieke aanpak gaat. Eenzelfde werkwijze in twee ondernemingen is uitzonderlijk. Ze
onderscheiden zich immers van elkaar met hun productie, werkwijze, grootte, …
‘Er bestaat geen standaardopleiding voor een veilige voedingsproductie’, weet Peter Maes van Quality
Coaching. ‘We werken met een basisstructuur, maar die modelleren we verder op maat van de klant. We
maken eerst kennis met het bedrijf: wat doet het, hoe werkt het, aan welke risico’s stelt het zich bloot en
— vooral ook — wat verwacht het van een voedselveiligheidsopleiding? Alleen als we van die zaken op
de hoogte zijn, kunnen we een vormingspakket uitwerken dat meer inhoudt dan enkel de obligate weg
afleggen voor het behalen van een attest of certificaat. We laten onze aanpak nauw aansluiten bij de situatie
in de onderneming. We zoeken de moeilijkheden op waarmee hun productie heeft af te rekenen.
Door van daaruit te vertrekken, motiveren we van bij de start de werknemers die onze opleiding volgen.
Ze herkennen de situatie, ontdekken de risico’s en leren hoe ze problemen kunnen vermijden. Wanneer
je de inhoud beperkt tot het opleggen van enkele regels — draag handschoenen, controleer de werking
van de metaaldetector, neem stalen, … — dringt het waarom van de voorschriften niet door en beseffen
de werknemers niet welke verantwoordelijkheid ze dragen in het productieproces. Met maatwerk kunnen
we een dergelijk inzicht wel bijbrengen.’
11