pdf - IPV

34
De kracht van werkplekleren bereikt meer mensen dan alleen de werknemer-in-opleiding. Ook het ervaren personeel
vindt er een meerwaarde in. Zowat alle bedrijven die nu al interne opleiders aanduiden, merken dat er hiervan
behoorlijk wat motivatie uitgaat. Zonder dat ze daarvoor een extra op het loon verwachten, zetten de meeste
geoefende krachten zich graag in om hun kennis en ervaring aan collega’s door te geven en draagt het bij tot hun
beroepstrots.
Naast de kwaliteiten van werkplekleren kent deze opleidingsvorm ook zwakke kanten. Zo komt het voor dat,
ondanks de nauwkeurige selectie vooraf, een ervaren werknemer toch niet geschikt blijkt als trainer. Een dergelijke
evaluatie van de trainer leidt wel eens tot harde confrontaties. Wanneer de trainer gas moet terugnemen en geen
nieuwkomers meer mag begeleiden, kan dat nefaste gevolgen hebben voor zijn motivatie. Maar zelfs bij de beste
trainers houdt werkplekleren risico’s in. Naast de eigenlijke opleiding geeft de begeleider ook informele boodschappen
door, zaken waarvan de werkgever het liefst heeft dat ze zo lang mogelijk verborgen blijven.
‘De informele cultuur en attitudes zijn vaak het eerste waar de nieuwkomer inzicht in krijgt’, weet
professor Sels. ‘De voorbeelden van peters die hun nieuwe collega’s op dag één al inwijden in de ondernemingscultuur
en hem dingen toevertrouwen als je kan het je hier gerust wel eens veroorloven om vijf
minuutjes te laat te komen, dat wordt getolereerd zijn talrijk. Hoe goed de ervaren collega het ook
bedoelt, als werkgever heb je liever niet dat dit de boodschap is die een nieuwkomer aan het einde van
zijn eerste werkdag onthoudt.’
Vergeleken met werkplekleren, biedt werken met externe opleidingsinstanties meer zekerheid. Het centrum draagt
de verantwoordelijkheid over de vorming. Vooraf heeft het bedrijf alles doorgenomen. Er is duidelijkheid over het
doel van de opleiding, de inhoud en de wijze waarop de docent dit zal aanpakken. Bij werkplekleren heeft de onderneming
minder houvast en draagt het bedrijf zelf de verantwoordelijkheid over het geheel. Daarom vraagt werkplekleren
— meer nog dan andere opleidingsvormen — een grondige planning en doordachte structuur:
• stappenplan. Werkplekleren vertrekt vanuit een stappenplan dat nauwkeurig beschrijft welke kennis, vaardigheden
en competenties aan bod komen, welke plaats ze in het leerproces innemen en binnen welke tijdsintervallen
de werknemer-in-opleiding ze moet verwerven;
• begeleiding. Niet elke werknemer
met ervaring is een
geschikte peter (coach, verantwoordelijke,
… de titel
die hij opgekleefd krijgt verschilt
van bedrijf tot bedrijf).
Hij moet zijn vakkennis ook
kunnen overbrengen. Hij
moet het leervermogen van
zijn ‘pupil’ kunnen inschatten
en daar rekening mee
houden. Hij moet aanvoelen
of hij begrepen wordt en
kunnen beoordelen of de
werknemer alles onder de
knie heeft. Zelfs wanneer
iemand over de juiste potentie
beschikt om intern op te