Samenleven met verschillen

ijvoorbeeld tussen ouderen en jongeren of tussen allochtonen enautochtonen. Maar ook verschil in opvattingen over opvoedingsstijlenspelen hier een rol (Blokland-Potters, 1998; Elias en Scotson, 1985).Verwachting 2. Op basis van resultaten uit eerdere studies kanverondersteld worden dat ongelijkgerichte opvattingen tussenbevolkingsgroepen over wat er wel en niet ‘hoort’ in de semi-private enpublieke ruimte de kans op polarisatie vergroot.Residentiële mobiliteit en toenemende concentratieWantrouwen en spanningen in buurten hangen zoals eerder gesteld samenmet botsende leefstijlen en etnische diversiteit. Dit geldt vermoedelijk inhet bijzonder voor wijken met sociaal-demografische mutaties.Veranderingen (zoals snel veranderende bevolkingssamenstellingen ineen buurt) kunnen leiden tot afwijkende of zelfs tegenstrijdigeopvattingen. Onderzoek van Gijsberts en Dagevos (2007) laat zien datongunstige beeldvorming tussen bevolkingsgroepen in buurten sterkerwordt bepaald door snelle verkleuring van de buurt dan door het absoluteaandeel van etnische minderheden in die buurt. Veranderingen kunnen totconflicten leiden (Toulmin, 1994). In buurten die een veranderingsprocesvan de bevolkingssamenstelling ondergaan kunnen verschillendeopvattingen leven onder de oude en de nieuwe bewoners. Vooral innaoorlogse wijken (maar ook in veel oudere 19 e eeuwse en begin 20 eeeuwse wijken) is de bevolkingssamenstelling soms snel veranderd, meteen instroom van veelal allochtone bevolkingsgroepen met andere en ookonderling soms zeer verschillende waarden en gedragsstijlen. Vooraltussen moslims en niet-moslims lijkt sprake van conflicterende normenen waarden (SCP, 2007). Er is duidelijk sprake van een zekere afwijzingvan elkaars leefwijze en culturele waarden (Gijsberts 2005). Deopvattingen van verschillende bevolkingsgroepen over elkaar zijn mindergunstig in buurten die snel van etnische samenstelling zijn veranderd(Kluft, 2009).In buurten die te maken hebben met snelle bevolkingsveranderingenzullen nieuwe bewoners zich bovendien minder snel binden aande buurt, zeker bewoners die verwachten de buurt spoedig weer teverlaten. De sociale identificatie theorie argumenteert in deze dat in zulkebuurten met snel wisselende bevolkingssamenstellingen bewoners(zittende bewoners én nieuwe bewoners) zich minder kunnenidentificeren met bewoners uit andere bevolkingsgroepen, waardoorvooroordelen en etnocentrisme toenemen (Hooghe, 2007). Hier kanoverigens tegenin worden gebracht dat in wijken met een hogeresidentiële mobiliteit ook geldt dat mensen in zulke wijken meer naast46