Inhoud stuurt de beweging (pdf) - STIJN VERHAGEN

Kader 7: Het compensatiebeginsel in de WMOOver het compensatiebeginsel bestaat enige onduidelijkheid. Wat houdt de plicht vangemeenten precies in? Gaat het om een inspanningsverplichting, een soort leveringsplicht,of gaat het om een resultaat verplichting? En betekent een resultaatverplichtingdat de beperkingen worden opgeheven? Het kabinet wil twee zaken duidelijk onderscheiden.In de eerste plaats de manier waarop beperkingen van mensen wordenvastgesteld. Dit moet op een eenduidige en uniforme wijze gebeuren en wel met behulpvan de ICF (Nederlands WHO-FIC Collaborating Centre 2002), een internationaalbeschikbaar classificatie systeem van beperkingen en handicaps. Op termijn moet ookde indicering voor (onder andere) AWBZ-voorzieningen met behulp van de ICF geschieden,zodat er uiteindelijk nog maar één classificatiesysteem wordt toegepast.In de tweede plaats is de vraag aan de orde wat vervolgens het zogeheten rechtsgevolgis van geconsta teerde beperkingen: hoe worden ze gecompenseerd, wat magiemand met een specifieke beperking verwachten? De wet bepaalt dat gemeentenvoor een geconstateerde beperking een oplossing op maat moeten aanbieden. Eenmaatoplossing kan diverse vormen aannemen; het hoeft lang niet altijd om een televeren product te gaan. De oplossing kan met behulp van individuele of met collectievearrangementen vorm krijgen. Collectieve of algemene voorzieningen bieden eensnelle en regelarme oplossing voor bepaalde beperkingen die mensen ondervinden.Collectieve voorzieningen zijn direct beschikbaar en voor het gebruik ervan is geenformele beslissingsbeschikking vereist. De VNG noemt als voorbeelden een scala aanbestaande en vooral nog te ontwikkelen voorzieningen op het terrein van collectief vervoer,voorzieningendepots, klussen- en vrijwilligersdiensten. Ook het ontwikkelen vanpools waar bepaalde voorzieningen op voorraad worden gehouden, behoren volgensde VNG tot de mogelijkheden (VNG 2006).Als de gemeente kiest voor het aanbieden van individuele voorzieningen dan moet zedeze in haar verordening vastleggen. Burgers kunnen daarmee aan de verordeningindividuele rechten ontlenen. De verordening die hoort bij scenario A (zie hoofdstuk 3)zal mogelijk meer individuele voorzieningen in het vooruitzicht stellen dan de verordeningdie hoort bij scenario C (zie hoofdstuk 5). Gemeenten moeten zich realiseren datzij met de verordening niet alleen een inhoudelijk instrument in handen hebben maarook een instrument om kosten te beheersen. Het resultaat van de oplossing kan in demeeste gevallen de beperking zelf niet ongedaan maken. Het moet er wel toe leidendat de betrokkene vier soorten activiteiten kan uitvoeren: het voeren van een eigenhuishouding, het zich verplaatsen in en om huis, het zich verplaatsen per vervoermiddelen het ontmoeten van medemensen en op grond daarvan sociale verbandenaangaan. Het gaat dus om meer dan een inspanningsverplichting.62 / Inhoud stuurt de beweging