Inhoud stuurt de beweging (pdf) - STIJN VERHAGEN

De RMO vindt de gedachte achter de compensatieplicht stimulerend. Enerzijdstast deze de gemeentelijke beleidsvrijheid niet wezenlijk aan. De compensatieplichtwerpt voor gemeenten geen concrete belemmeringen op om de WMOnaar eigen goeddunken in te vullen. Een landelijk protocol, zoals dat destijdsbij de WVG werd ontworpen, zou dat wel hebben gedaan. De gemeente is zelfsvrij om maatwerk te vinden in de vorm van individuele of collectieve voorzieningen.Anderzijds geeft de compensatieplicht burgers met beperkingen een‘recht op resultaat’.De compensatieplicht perkt de gemeentelijke beleidsvrijheid dus in principeniet in. De uitdaging is nu echter, ervoor te zorgen dat gemeenten deze vrijheidgaan benutten. Volgens de Raad is het van belang dat creatieve oplossingenbij de vormgeving van maatschappelijke ondersteuning een kans krijgenom ‘gehoord’ en ‘gezien’ te worden. De al bestaande informatie-uitwisselingvia internet is daarbij bruikbaar. Deze is echter pas voldoende als de personendie betrokken zijn bij de vormgeving en uitvoering van de WMO ook wordtgeleerd de beschikbare informatie te raadplegen en toe te passen. De RMObeveelt daarom aan dat functionarissen die bij de WMO betrokken zijn, onderlingecontacten opbouwen en onderhouden; dat zij via intervisiebijeenkomstenkennis nemen van elkaars problemen en oplossingsrichtingen.Het is duidelijk dat naarmate de beleidsvrijheid voor gemeenten groter wordt,de kans toeneemt dat burgers in vergelijkbare omstandigheden verschillendworden behandeld. Burgers die dit op welke wijze dan ook als discriminatieervaren, kunnen een beroep doen op de Wet gelijke behandeling gehandicaptenen chronisch zieken. Die wet geldt tot nu toe voor arrangementen op hetgebied van het beroepsonderwijs en van arbeid. Maar het is een zogehetenaanbouwwet. Nog in 2006 komt er een voorstel om de toepassingssfeer uit tebreiden met de terreinen ‘goederen en diensten’ en ‘wonen’. De rechterlijkeuitspraken die hieruit zullen voortvloeien, zouden wel eens gevolgen kunnenhebben voor de handelingsvrijheid van gemeenten. Deze vrijheid wordt metde WMO echter nadrukkelijk beoogd. Gemeenten zullen naar het oordeel vande Raad voldoende ruimte moeten behouden om ervaring op te doen met denieuwe beleids mogelijkheden en om te leren van fouten (en successen) uithet verleden. Verschillen in maatschappelijke ondersteuning komen voort uitverschillen tussen burgers. In de meeste gevallen geldt dat de verschillendewensen en behoeften van burgers gebaat zijn bij lokale beleidsvrijheid, omdatzo de beste ondersteuning kan worden aangeboden, namelijk een die op de64 / Inhoud stuurt de beweging